Barefoot in the Park (1967) – Recensie

Toen ik eerder dit jaar schreef over de filmgerelateerde apps die ik op m’n telefoon heb staan, was één van die apps Just Watch, waarbij ik bijna dagelijks kijk wat de nieuwste films en series op Netflix zijn. Recent stond daar deze titel tussen, een film waar ik nog nooit van had gehoord die zelfs een Oscar nominatie had voor beste vrouwelijke bijrol. Met Jane Fonda en Robert Redford in de hoofdrollen was m’n interesse gewekt.

Paul (Redford) en Corie (Fonda) zijn een pas getrouwd stel die na een meerdaagse honeymoon in een luxe hotel weer moeten beginnen aan hun nieuwe leven samen. Ze betrekken een nieuw appartement, dat niet helemaal is wat ze er van verwachten (het aantal trappen dat ze moeten lopen is enorm, er zit een gat in één van de ramen en de verwarming lijkt het ook niet te doen. De buren blijken vreemd te zijn en wanneer de moeder van Corie (Mildred Natwick) onverwacht langs komt terwijl het appartement nog niet ingericht is maken ze zich ook zorgen hoe dat op haar overkomt. Samenwonen blijkt niet zo makkelijk te zijn als ze zich hadden voorgesteld en al snel moeten ze omgaan met frictie.

 Barefoot in the Park is gebaseerd op een toneelstuk en heeft een geslaagde overstap naar film gemaakt. Het is een heerlijke romantische komedie die niet zoals nu extreme situaties opzoekt, maar waarbij de sfeer leuk is door grappige bijrollen en situaties en het simpelweg een titel is waarbij de tijd voorbij lijkt te vliegen. De chemie tussen Fonda en Redford (waarbij me opviel hoeveel Brad Pitt op hem lijkt) is overtuigend en ik heb er uiteindelijk veel meer plezier aan beleefd dan ik van tevoren had verwacht.