Het is al weer de 17e editie van het PAC-festival bij bioscoopketen Pathé. Een evenement waar ik altijd graag naar toe ga, want de sfeer is altijd leuk, je ziet films die soms pas maanden later in de bioscoop zullen gaan draaien en nog belangrijker er zijn altijd zeker twee a drie titels die gewoon heel erg goed zijn. Dit keer opende het festival met het Russische Loveless.
Een gezin staat op het punt om uit elkaar te vallen. De man is vreemdgegaan en z’n vriendin is hoogzwanger en de vrouw heeft inmiddels ook een nieuwe relatie. Hun huis staat te koop, maar ondanks dat alles hebben ze hun 12-jarige zoon nog niets verteld. De gevolgen van deze beslissing heeft echter grote gevolgen wanneer hij spoorloos verdwijnt.
“zeer trage film…”
Loveless is een zeer trage film, waar je initieel als kijker maar moeilijk een houvast kan vinden. Wanneer je ziet wat voor effect het nieuws van de scheiding op de zoon heeft als hij in huilen uitbarst heb je het gevoel dat je zult zien hoe hij daar mee omgaat. In plaats ligt de focus op de ouders en hun nieuwe levens, waarbij ze zich vooral zorgen maken over het behouden van hun baan, hun sociale leven online (de moeder maakt van alles foto’s, zelfs de ober wanneer ze uit eten gaat). Uiteindelijk verschuift de focus naar de daadwerkelijke zoektocht. Visueel is de film mooi geschoten en komt de kilheid van het Russische landschap en stedelijk leven mooi naar voren. Die kilheid is echter ook in het verhaal aanwezig waardoor het uiteindelijk toch als een erg lange zit aanvoelt, waarbij je na het einde met het gevoel zit dat je graag wat meer had willen zien. Helaas dus een teleurstellende opening van het PAC-festival.
Het is lunchpauze Nostra. Niet vergeten te eten. Had er zelf wat meer van verwacht maar alsnog een 7. Film was weliswaar te traag maar prima hoofdrolspelers en het camerawerk + geluid waren wel sterk
Eten is al gebeurd 😉
Mee eens dat het er prima uitzag en acteerwerk ook goed was. Maar het pakte me net onvoldoende
Ik sluit me aan bij Richard.
Ik begrijp dat ook wel hoor, maar ik had te weinig aansluiting bij wat er gebeurde waardoor ik er niet van kon “genieten”