Good Time (2017) – Recensie

Alhoewel Robert Pattinson bij het grote publiek bekend werd als Edward Cullan in de Twilight Saga films, heeft hij daarna ook hele andere rollen gespeeld in films als Cosmopolis, Life en The Lost City of Z. In Good Time werkt hij samen met de Safdie broers, die voor deze film al tien jaar lang in New York low budget films maakten. Deze film betekende voor hen een grote doorbraak, maar ook Pattinson verdwijnt compleet in z’n rol. Aangezien ik van tevoren zo weinig mogelijk lees over een film, duurde het zeker een minuut of vijftien voordat ik hem herkende.

Connie Nikas (Pattinson) plant met z’n verstandelijk gehandicapte broer Nick (Benny Safdie) een overval op een bank. De twee hebben overtuigende maskers en ze weten vrij makkelijk met een groot geldbedrag de bank te verlaten. Alles lijkt op rolletjes te lopen, totdat er een verfpak tussen de biljetten te zijn verstopt en ze genoodzaakt zijn te vluchten. Het resulteert in een dag waarin beide broers iets anders meemaken en vooral Connie constant een nieuw plan moet verzinnen om uit handen te blijven van de politie, maar ook nog zo snel mogelijk een groot bedrag bij elkaar zien te krijgen.

 Vlug kunnen nadenken en er op handelen als een situatie steeds chaotischer wordt is de rode lijn door de film. Connie probeert in elke situatie z’n “street smarts” te gebruiken om anderen te slim af te zijn, zodat hij er zelf z’n voordeel mee te kunnen halen. En dat weet Good Time op voortreffelijke wijze te laten zien. De situaties zijn gevarieerd en telkens als je verwacht dat z’n plannen doemen te mislukken, dan verzint hij weer iets om het anders te benaderen. Met z’n harde look, een tof misdaadverhaal (en kleine momenten van humor) is het goed te begrijpen waarom de Safdie broers met deze film hebben weten door te breken. Pattinson zet een ijzersterke rol neer.