Stronger (2017) – Recensie

Helaas vinden terroristische aanslagen regelmatig plaats en het is een onderwerp dat ook in films verwerkt wordt. Die zijn meestal gebaseerd op echte gebeurtenissen en geven de kijker een gevoel van hoop en patriotisme, waarbij er altijd bepaalde personen tot held worden gedoopt. Stronger is na Patriots Day de volgende film die gaat over de aanslag op de marathon van Boston. Toch benadert deze film deze verschrikkelijke gebeurtenis vanuit een ander oogpunt.

Jeff Bauman (Jake Gyllenhaal) werkt op de vleesafdeling bij Walmart. Hij is vol passie over honkbal en is overtuigt dat hij op een bepaalde manier naar z’n team moet kijken omdat ze anders verliezen. Hij heeft een knipperlichtrelatie met Erin (Tatiana Maslany), die mee zal doen aan de marathon. Alhoewel ze op dat moment niet meer bij elkaar zijn, besluit Jeff haar aan te gaan moedigen en staat op de plek waar één van de bommen afgaat. Hij verliest z’n beide onderbenen en moet beginnen aan een lange weg van revalidatie. Ondanks dat al moeilijk genoeg is, wordt hij bestempeld als held (en gezien als het gezicht bij deze gebeurtenis), iets wat hij zelf totaal niet zo ervaart. Het is een rol die hij eigenlijk niet wil, terwijl z’n familie het ziet als een kans tot bekendheid (en succes). Erin lijkt de enige te zijn die Jeff begrijpt en de rots is die hem kan beschermen.

 Die insteek maakt van Stronger niet een typische film binnen het genre, het laat zien dat wanneer je door anderen als held wordt gezien, je dit zelf helemaal niet zo hoeft te beleven. Jeff heeft slechts aan de autoriteiten verteld wat hij zag, iets wat hij gewoon belangrijk vond. Dat hij vervolgens wordt uitgenodigd om vlaggen te zwaaien of in TV-programma’s te verschijnen snapt hij niet echt. Dat wordt op overtuigende wijze duidelijk gemaakt dankzij een sterke cast. Gyllenhaal zet iemand neer die niet perfect is (zelfs soms onuitstaanbaar) en probeert iedereen tevreden te houden, ondanks dat hij worstelt met zijn nieuwe realiteit. Daarbij moet trouwens opgemerkt worden dat de special effects die gebruikt worden om z’n geamputeerde benen te laten zien zo naadloos zijn dat je er geen moment aan twijfelt. Ook het karakter dat Tatiana Maslany speelt is iemand met wie je meeleeft omdat ze zo echt aanvoelt. De aanslag zelf komt initieel niet in detail in beeld, wat ik persoonlijk goed gedaan vond. Het was alleen jammer dat later in de film toch nog alle gruwelijke details werden getoond, wat ik niet nodig vond. Desondanks is Stronger een goede film die dit type verhaal anders aanpakt en laat zien dat een held slechts een label is dat we op iemand plakken zodat we goed over iets kunnen voelen, ook als die persoon zelf daar eigenlijk niet op zit te wachten.