Man with a Movie Camera is een film waar ik al heel lang goede verhalen over had gehoord en alhoewel ik zelf een enorme fan ben van documentaires, sprak deze titel me nooit echt aan. M’n verwachting van zo’n oude film over het dagelijks leven in een Russische stad leek me simpelweg niet bijzonder, zeker om dat ik al zoveel fantastische documentaires heb gezien. Toch heb ik door de jaren geleerd dat je films een kans moet geven omdat ze je zeer positief kunnen verrassen. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb.
Zoals gezegd is het onderwerp niet bijzonder, gewoon beelden van normale mensen die in de stad leven in de jaren twintig van de vorige eeuw. Mensen die naar het werk gaan, zich ontspannen, zorgen dat ze er goed uit zien en samenkomen. Dat allemaal terwijl je regelmatig een man met een camera op z’n schouders rond ziet lopen om een volgend stuk te filmen. Maar toch is deze film zoveel meer, want alhoewel er eigenlijk ook geen verhaal is of naast de cameraman andere vaste personen, is dit een film die ondanks z’n leeftijd nog steeds fris aanvoelt.
Er zit een bepaalde flow in de film. Aan het begin slaapt de stad nog, alles is levensloos, grote machines staan stil en de straten zijn uitgestorven. Langzaam ontwaakt de stad en komt ook de film zelf tot leven. Wat opvalt is hoe snel de verschillende shots elkaar opvolgen. Volgens Roger Ebert is de gemiddelde lengte van een shot 2,3 seconden. Als je weet dat de gemiddelde lengte van een shot bij Michael Bay 3,0 en bij Christopher Nolan 3,1 seconden is, kun je je voorstellen waarom deze film nog steeds fris aanvoelt. De versie die ik zag had ook een moderne uptempo soundtrack wat daar verder aan bijdraagt. Het is daarnaast ook een documentaire over het medium film zelf. Vaak zie je hoe de cameraman z’n shots maakt, door bijvoorbeeld zichzelf boven een waterval te laten hijsen of door onder een treinspoor een stuk uit te graven zodat hij z’n shot kan maken. Maar ook het aspect van het editen van een film wordt getoond, je ziet “still shots” die vervolgens langzaam tot leven komen. De film opent met een bioscoopzaal waar het publiek komt om Man with a Movie Camera te bekijken. Het zijn stuk voor stuk onderdelen die deze titel niet allen zo fascinerend maken, maar ook nog steeds relevant. Met andere woorden een film die de test der tijd heeft doorstaan en die elke filmliefhebber een keer een kans zou moeten geven.
had er wat meer moeite mee, net omwille van het ontbreken van een rode draad verhaal. het camerawerk is inderdaad dik in orde
Er zijn films waar ik dat ook bij heb, maar dat was hier niet het geval.