The Confession Tapes – Seizoen 1 – Serie recensie

Kan jij je voorstellen dat ergens een ongeluk plaatsvindt of een moord wordt gepleegd waar je niet bij was en je hiervoor wordt opgepakt om vervolgens te worden verhoord en uiteindelijk, op camera/tape, te bekennen dat je de dader was? M’n gevoel is dat je dit met een overtuigend nee zal beantwoorden. Waarom zou je zeggen iets gedaan te hebben terwijl dit niet zo is? Na het zien van The Confession Tapes zal je echter toch wel twijfelen of je daar nog steeds zo zeker van bent.

In zeven afleveringen komen zes verschillende zaken aan bod. Diverse moordzaken, een auto-ongeluk en een meisje dat tijdens een brand omkomt. En in al die zaken beweren de veroordeelden dat ze uiteindelijk onder druk, omdat ze weg wilden bij de politie na uren te zijn overvraagd, weg wilden en toen maar hebben toegegeven. In niet alle zaken ga je daar als kijker in mee en begrijp je soms de keuze van de jury, maar er zijn er wel een aantal waar je de veroordeelden gelooft. Er is zelfs een zaak waarin de veroordeelde uiteindelijk dankzij DNA-bewijs vrij kon komen, maar die geen vertrouwen meer had in het rechtssysteem en uiteindelijk toch schuld bekende om er van af te zijn.

 Met zulke heftige zaken is dit geen serie die waarschijnlijk wilt “binge watchen”, maar het is wel een goed gemaakte documentaire serie die je aan het denken zet. Is de menselijke geest uiteindelijk zo te beïnvloeden dat je “vergeet” dat een bekentenis het einde van je leven zoals je dat kent kan betekenen? In de diverse zaken wordt de zaak uitgebreid besproken, komen vaak zowel de verdachte, familie, jury en advocaten en procureurs-generaal aan het woord. Het laat maar zien dat het rechtssysteem uiteindelijk draait om procedures en beslissingen worden gemaakt door mensen en dat daar (helaas) fouten bij worden gemaakt ten koste van de vrijheid van onschuldige mensen.

The Confession Tapes is beschikbaar via Netflix