Olaf’s Frozen Adventure – Korte film recensie

Terwijl Coco de hemel in wordt geprezen (ook door mezelf), was er de afgelopen weken veel ophef over de short die ervoor wordt vertoond, Olaf’s Frozen Adventure. Op Letterboxd las ik een recensie van iemand die het vergeleek met het gaan naar een exclusief restaurant voor een topmaaltijd, maar waarbij je eerst nog verplicht een kilo McNuggets moet eten voordat je aan het hoofdgerecht mag beginnen. In Mexico werd deze 21-minuten durende film al niet meer getoond en Amerika wordt vanaf vandaag ook niet meer getoond (de reden die Disney zelf gaf was dat het altijd maar tijdelijk was). Het maakte me benieuwd. Heeft Disney zichzelf hiermee een beetje in de vingers gesneden? Toen ik Coco zelf zag was dat bij de persvoorstelling, toen deze nieuwe toevoeging aan de Frozen wereld nog niet mocht worden vertoond. Aangezien ik Coco nog met de rest van het gezin wilde zien kreeg ik deze week de kans om te zien of de ophef terecht was.

M’n verwachting was dat het allemaal overdreven zou zijn. Frozen zelf vond ik erg leuk en Olaf was zeer regelmatig verantwoordelijk voor geslaagde grappen. Ik bekeek deze short dus met een “open mind”.

In Olaf’s Frozen Adventure is het bijna kerst in Arendelle en Elsa en Anna komen er achter dat ze eigenlijk geen kersttraditie hebben. Sneeuwman Olaf besluit alle huizen langs te gaan om er achter te komen wat de tradities van diverse gezinnen zijn en is zijn plan die mee terug te nemen naar het kasteel. En natuurlijk gaat niet alles volgens plan.

Ik hoopte echt te kunnen melden dat alle negativiteit onterecht was, maar voor een korte film van deze lengte, was het er eentje die bar weinig te zeggen had en zelf een beetje leeg aanvoelde. Het gezang werd al snel vervelend en zelfs Olaf had maar weinig grappen die leuk waren. Regelmatig kijk ik korte films die veel meer doen, maar het ontbrak hier simpelweg aan inhoud en een emotionele kern. De ophef is dus begrijpelijk en zelfs als een losstaande film is deze teleurstellend.