The Killing of a Sacred Deer (2017) – Recensie

Recensie The Killing of a Sacred Deer
Vreemd, onvoorspelbaar en bizar. Zo maar een aantal willekeurige woorden die bij me opkomen als ik de naam van regisseur Yorgos Lanthimos hoor. En alhoewel ik Dogtooth niet heb gezien, voldeed zijn vorige film The Lobster zeker aan al die eigenschappen. Maar daarnaast slaagt hij er ook in om je als kijker die bizarre wereld in te trekken en je als het ware te hypnotiseren. Je wil meer weten, uitvinden wat er gaande is, ook al heb je geen idee waar dat uiteindelijk toe zal leiden. The Killing of a Sacred Deer is zijn nieuwste film en de vraag is of deze weer net zo hypnotiserend is.

Review The Killing of a Sacred Deer

Steven Murphy (Collin Farrell) is een succesvolle chirurg die bevriend is met een jongen, Martin (Barry Keoghan). Wat de relatie tussen de twee is, is aanvankelijk onduidelijk. Toch lijkt deze hecht te zijn en introduceert Steven hem aan de rest van zijn familie. Martin is uiterst galant, maar gedurende het eerste gedeelte krijg je al het gevoel dat er iets aan de hand is. Het gezin krijgt te maken met vreemde verschijnselen en de vraag is hoe ze daar mee om moeten gaan.

“geen moment om je comfortabel te voelen…”


 De vorm waarin Lanthimos het verhaal vertelt gaat snel onder je huid zitten. De gesprekken en gedragingen van personages lijken soms gestileerd en je krijgt geen moment om je comfortabel te voelen. Naarmate de film vordert wordt de situatie steeds minder goed te voorspellen en kijk je naar iets wat het beste te beschrijven is als een soort thriller/horror film die wel iets wegheeft van Prisoners. Het is zeker geen toegankelijke film waar iedereen van zal kunnen genieten, maar als je open staat voor onvoorspelbaarheid en al hebt genoten van eerdere films van Lanthimos dan is het zeker een titel die je een kans moet geven.

5 thoughts on “The Killing of a Sacred Deer (2017) – Recensie

  1. Kun je die link met Prisoners toelichten? Die zie ik persoonlijk totaal niet op het eerste oog – wel met Kubrick natuurlijk en zeker ook met het werk van Haneke. De namen die overal worden genoemd dus.

    Dogtooth is ook vreemd, onvoorspelbaar en bizar, geloof me maar ;p
    Was zelf totaal niet weg van die film. Deze titel vind ik z’n beste tot nu toe.

    • Ik had vooral dat gevoel toen Steven Marvin had vastgebonden en bereid was om verschrikkelijke dingen te doen. En ook al weet je dat Marvin er waarschijnlijk iets mee te maken heeft, is het eigenlijk te bizar om dat te geloven. Dus vandaar dat ik zelf die link legde.

      Dogtooth wil ik nog wel bekijken.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *