Bright (2017) – Recensie

Vorig jaar was Netflix verwikkeld in een hevige strijd rondom de rechten van Bright. Ze wisten uiteindelijk meer te bieden dan grote studio’s als Warner Brothers en MGM en legden voor deze titel 90 miljoen dollar neer. De film die geregisseerd is door David Ayer, die gespecialiseerd lijkt te zijn in politiedrama’s (End of Watch, Training Day, Street Kings) en ook grote films als Fury en Suicide Squad, is daarmee een titel waarvoor de verwachtingen hoog gespannen waren. Met bekende acteurs in de hoofdrollen, Will Smith, Joel Edgerton en Noomi Rapace is dit het type blockbuster waarvoor je normaal naar de bioscoop zou gaan. Nu is deze met een aantal klikken van je afstandsbediening thuis te zien.

Een ontwikkeling waar niet iedereen blij mee is (eerder dit jaar was er nog een verhitte discussie op het Cannes filmfestival wat diensten als Netflix voor film in het algemeen betekenen, waarbij Will Smith (begrijpelijk) voor de kant van Netflix koos. Het gemak is uiteraard erg fijn, maar is Bright een titel die de moeite waard is?

In de wereld van Bright leven mensen samen met arme Orcs en rijke elven. De scheiding tussen deze groepen zijn duidelijk aanwezig en Daryl Ward (Will Smith) is gedwongen om samen te werken met zijn partner Nick Jakoby (Edgerton), de eerste Orc die voor de politie werkt. Dat levert nogal wat spanning op, want de Orcs zien hem als een verrader, terwijl al zijn collega’s hem niet vertrouwen en hem zo snel mogelijk zien verdwijnen. Voor Daryl geldt hetzelfde. Helemaal omdat Nick hem niet beschermd heeft toen hij door een Orc werd aangevallen en de dader heeft laten gaan. De relatie is gespannen, maar tijdens hun werk komen ze op een locatie terecht waar ze een toverstaf ontdekken. Het is een gewild object aangezien het van al je dromen werkelijkheid kan maken. Samen met een elf moeten de twee politieagenten de staf op een veilige plek zien te krijgen, terwijl ze door diverse partijen worden gezocht.

 Ayer zet ook hier weer een politiedrama neer, die echter gemengd is met vele fantasie elementen. Gelukkig spendeert hij vrijwel geen tijd aan het uitleggen van de wereld, die duidelijk vorm wordt gegeven door de gebeurtenissen in de film. Denk je de fantasie elementen even weg, dan draait het in de basis om een verhaal van twee agenten die een persoon en iets wat heel waardevol is koste wat kost moeten beschermen. Dat levert een vlotte titel op die soms misschien wat diepgang mist, maar voor fans van actie genoeg te bieden heeft. Bright had makkelijk in de bioscopen kunnen draaien en is, nu je er zelfs je huis niet voor uit hoeft, zeker het bekijken waard.