The Sound of Music (1965) – Recensie

We zitten in de laatste week van het jaar en voor deze laatste blindspot film had ik nog geen recensie geplaatst. Van The Sound of Music kende ik de muziek uiteraard, maar ik had ‘m nog nooit gezien. Dat terwijl de rest van het gezin het wel gezien had. Daar moest dus verandering inkomen…op naar de heuvels die vol muziek leven…

The Sound of Music draait om de familie Von Trapp. Een voormalig marine officier (Christopher Plummer) woont met z’n zeven kinderen in een enorm huis en is op zoek naar iemand die voor de kinderen kan zorgen. Maria (Julie Andrews) is een non die twijfelt of het leven in het klooster wel iets voor haar is. Ze is speels en houdt van zingen en daardoor botst ze nog wel eens met de overige nonnen. Wanneer ze krijgt te horen dat ze tijdelijk buiten het klooster moet leven, wordt ze bij de Von Trapp familie geplaatst. De strikte vader regeert in z’n huis met ijzeren hand, maar Maria vindt dat zijn methodes niet passen en gaat daar tegen in. Ze leert de kinderen zingen en optreden. Wanneer de tweede wereldoorlog uitbarst is de familie in gevaar omdat de vader weigert voor Hitler te gaan werken.

The Sound of Music is een filmklassieker en na het zien van deze titel is het begrijpelijk waarom deze zo populair is. De muziek is aanstekelijk, het is een titel waar het hele gezin van kan genieten en de prachtige locaties zijn een lust voor het oog. Christopher Plummer vergeleek het werken met Julie Andrews alsof je elke dag werd geslagen met een Valentijnskaart en daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Andrews straalt onschuld en warmte uit en haar karakter is (net als Mary Poppins) een genot om naar te kijken. Ik wist niet dat het verhaal gebaseerd is op waargebeurde feiten en ook al is het een en ander natuurlijk gedramatiseerd, toch geeft dat nog een extra laag aan deze titel.