Het afgelopen weekend ontving ik een mail waarin met trots werd gecommuniceerd dat de Huisvrouwen Bestaan Niet de best bezochte Nederlandse film van 2017 was. Het zijn het soort films waar ik zelf zover van weg probeer te blijven, maar blijkbaar is er een groot publiek dat van dit soort titels smullen. En ik gun de makers hun succes, maar als dit mensen het meest aanspreekt dan vraag je je toch af wat dat zegt over de kwaliteit die we maken. Dat wil niet zeggen dat er geen goede Nederlandse films gemaakt worden, maar die spreken of niet aan of krijgen onvoldoende promotie. De afgelopen jaren heb ik meer Nederlandse titels gekeken dan daarvoor en er zitten echt wel een aantal tussen die ik zo andere aanraadt (bv. Wolf), maar ik kan niet blind tien Nederlandse film opnoemen. En dat zou toch niet moeten?
Wat vind jij van de kwaliteit van Nederlandse films?
Ik vind het steeds beter worden. Vorig jaar stond Waldstille in onze top 10 en vielen Broers en Monk net buiten de boot. In Blue miste ik, maar staat nog op onze blindspot lijst. Daar heb ik nog wel hoge verwachtingen van. Maar ook Gluckauf, The Paradise Suite, Beyond Sleep, Tonio en Layla M. de jaren daarvoor vond ik al erg goed. Ik denk dat als je goed zoekt, dat je de goede films wel vindt. In Pathé zullen die films alleen niet draaien, aangezien ze niet zoveel kijkers trekken. Allemaal dramafilms, en in Nederland trekken toch vooral de romantische komedies volle zalen.
Ik denk als wij als filmloggers er geen aandacht aan besteden er niet veel zal veranderen. Daarmee zeg ik niet dat onze invloed zo groot is, maar dat we wel elkaar onderling op die manier een beetje kunnen aansporen om meer Nederlandse titels een kans te geven.
Ik heb er vorig jaar nog over geschreven (Stiekem weer verliefd op de Nederlandse cinema), dus ik doe mijn best 😉
Ik heb zelf een gigantisch vooroordeel over Nederlandse films (“ruk!”), mede omdat er ook echt heel veel meuk geproduceerd wordt. Maar dat is in het buitenland natuurlijk precies hetzelfde, alleen die films krijgen wij niet onder ogen. Ik moet zeggen dat bijvoorbeeld ‘Waterboys’ me wel positief verrast heeft, en ik heb ‘Riphagen’ ook nog steeds op mijn watchlist staan. En aan ‘Amsterdamned’ bewaar ik toch ook goede herinneringen.
Dit is niet echt een antwoord op je vraag natuurlijk. De kwaliteit van Nederlandse films is wisselend, niet al te hoog maar met hoopgevende uitschieters, laat ik het zo zeggen.
Inderdaad, Waterboys was ik nog vergeten.
Denk niet dat je de enige bent die dat hebt Gerdien.
Riphagen staat ook nog in mijn Netflix rij te wachten. Amsterdamned heb ik nooit gezien…ken er alleen de speeboatscene van.
Toevallig onlangs Huisvrouwen Bestaan Niet gekeken en heb me een breuk gelachen. Dat is overigens wel een uitzondering want de laatste jaren worden we dood gegooid met slappe NL comedies die zich vooral op een vrouwelijk publiek richten.
Goede NLse films zijn wel te vinden hoor maar die worden niet voor de massa gemaakt. Naast de hierboven genoemde films zou je jezelf ook kunnen wagen aan Rabat en De Zevende Hemel
Ik denk dat jij sowieso wat meer Nederlandse films kijk (als ik zo je recensies herinner). Zelf sta ik, zeker met dat soort titels, er wat minder voor open.
Rabat heb ik gezien en die vond ik ook wel goed (heb ik een 8 gegeven)
Ja dat klopt. Ik kijk veel meer NL films maar zelfs ik wordt niet goed van die hapklare formulewerkjes die zich als romcoms laten betitelen.
Ik heb helemaal niks met films van Nederlandse bodem. Zeker niet die van tegenwoordig. Toch zijn er wel pareltjes. Zomer (2014), bijvoorbeeld. Of Simon (2004).