De promotie van films is tegenwoordig enorm voorspelbaar geworden. Je krijgt maanden van tevoren de eerste set foto’s te zien, gevolgd door teasers en verschillende trailers voordat je de film eindelijk kunt zien. Zelf negeer ik het allemaal en vindt ik het een zeer vermoeiende manier om een product te marketen en proberen hype te creëren. Dat het ook anders kan bewijst Netflix met The Cloverfield Paradox. Een film die oorspronkelijk onder de naam The God Particle zou worden uitgebracht en werd uitgesteld. Tijdens de Superbowl reclames was er ineens de trailer en tot ieders verbazing de boodschap dat de film meteen na de wedstrijd op Netflix beschikbaar zou zijn. Een marketingtechniek die wat mij betreft vaker mag worden gebruikt.
In de nabije toekomst heeft de aarde last van een enorme energiecrisis, waardoor landen op de rand van oorlog staan. Een internationale groep astronauten proberen op een ruimtestation het energieprobleem op te lossen. Wanneer ze na vele mislukkingen de oplossing gevonden lijken te hebben, leidt dat tot een onverwacht resultaat. Het team moet zien te overleven.
De originele Cloverfield was een prettige verrassing en het vervolg, 10 Cloverfield Lane verdiende in 2016 een plek in m’n top 10 van dat jaar. Films die zich in hetzelfde universum afspelen, maar een hele andere insteek hebben. Dat is ook hier het geval, waarbij er wel een directe link is met de eerste film die zich rond dezelfde tijd moet afspelen. The Cloverfield Paradox heeft duidelijk z’n inspiratie gehaald uit de originele Alien. Het betekent veel spanning, diverse horror momenten en vooral veel onverwachte gebeurtenissen. Het waren vooral die elementen die me in hun greep hielden en die je eigen overlevingsinstincten aanspreken. Niet alle karakters komen even goed uit de verf, maar Gugu Mbatha-Raw geeft als Hamilton de film een zeer emotionele lading als een moeder die haar kinderen heeft verloren en worstelt met de situatie waar ze in belandt. Toch is er ook hier en daar plaats voor humor, waar Chris O’Dowd voor verantwoordelijk is. Fans van Lost zullen ook een momentje van herkenning hebben en aangezien J.J.Abrams de producer van de film is, verbaast een kleine “tribute” niet. Al met al is dit een film die je vooral kijkt om de thrills.
Een 9?… Nu ga ik sowieso wel kijken haha. Ik lees enkel desastreuze recensies en had em voor m’n eigen gemak al bijna overgeslagen, maar nu ben ik dus vooral ook benieuwd waarom je em zo goed vindt haha
Er is genoeg op deze film aan te merken, maar het slaagde bij mij erin me op diverse momenten toch echt ongemakkelijk te laten voelen. Momenten waarop je eigenlijk niet wil kijken. Het wist m’n emoties dus sterk te bespelen en dat is voor mij een reden ‘m hoog te scoren. Zoals ik ook in m’n recensie zeg, er valt genoeg op aan te merken, maar uiteindelijk heb ik van dit ritje genoten en vandaar de score.
Je bent net zo snel met je recensie plaatsen als Netflix was om de film te releasen na de trailer :p
Ik was er niet zo enthousiast over. Moet het nog even laten bezinken.
Hahaha, het was dat ik niet vrij was, anders was hij nog vroeger online gekomen 😉
Kan me voorstellen…
Films op deze manier in de markt zetten (geen aankondiging totdat het moment dat hij online te zien is) noem ik geniaal. Had deze wel toegevoegd aan mijn watchlist maar nu hij van jou een 9 krijgt wil ik hem helemaal vanavond gaan kijken.
Ja, dat zouden ze ook in de bios moeten doen, dan hoef ik geen spoilers te vermijden 😉
Ik weet dat ik één van de uitzonderingen ben, hopelijk kun jij er net zo veel van genieten.
Een 5 is genoeg voor deze film. Voor de 200.000.000$ grijgen wij super background. De rest is aleen maar 2.
Aksel Hennie uit Noorweegen, hoe is van Russland in de film, heb altijt deze eene stijl in iedere film: driving in the first gear and holding down the gasspedal all the time. No shifting gear to next level. Only being annoyed and aggressive and seeing conspiracy’s all the time. In this Movie everybody was annoyed and therefor annoying to watch. And the horroreffects did nor make it better. Sitting down and checking first what happen, will have give the movie more substance and more trustworthy. Then shifting gear and speedning up the action as good films do, will have giving this movie a high score. But ok. Iedereen mach zijn eigen oordeel doen. 😉
Pingback: Vraag van de week: Wat vind jij van de manier waarop The Cloverfield Paradox is uitgebracht? | De Filmkijker
Pingback: The Ballad of Buster Scruggs (2018) – Recensie | De Filmkijker