De beste manier om een film te kijken blijft (ondanks grotere TV’s, projectors en surround sets) de bioscoop. Het is de puurste manier om van een film te kunnen genieten, waarbij je al je aandacht maar aan één ding hoeft te geven, datgene wat er op het doek gebeurt. Tenminste, dat is de ideale situatie. Toch zijn er helaas af en toe frustraties, waardoor een bioscoopbezoek niet optimaal kan zijn.
1. Mensen die te laat komen
Geen enkele film begint, dankzij 10 a 20 minuten aan reclame, op de aangegeven tijd. Toch zijn er soms mensen die er in slagen te laat te komen en daardoor je even uit de film halen (helemaal als ze dan ook nog het licht van hun telefoon gebruiken om hun stoel te vinden).
2. Een bioscoop die films automatisch start en niet controleert of alles goed staat
Zelf ga ik regelmatig naar een Pathé bioscoop waar een hoop geautomatiseerd gebeurt. Helaas heb ik al diverse malen gemerkt dat de film niet gestart wordt, het 3d filter niet weggehaald was, het geluid niet werd afgespeeld of de lichten niet uitgingen. Gelukkig kan je een sms sturen en wordt het (meestal) snel opgelost, maar het kan worden voorkomen door dit niet automatisch te doen.
3. Consumpties die een sterke geur hebben of veel geluid maken
Bioscopen verdienen hun geld vooral aan consumpties en het aanbod van wat je allemaal kunt kopen lijkt elk jaar uitgebreid te worden. Toch kan je je afvragen of een bioscoop daarbij ook niet moet letten op de geuren en het geluid dat een bepaalde snack maakt. Niets is zo vervelend als luid krakende chips tijdens een spannende, stille scène.
4. Minstens een kwartier aan reclame en trailers
Dit is een punt waar ik het al wel eens eerder over heb gehad. Ik zou graag extra betalen om geen reclames en trailers te hoeven zien, zodat ik dat kwartier (of langer) aan iets anders kan besteden.
5. Bezoekers die tijdens de film met hun telefoon bezig zijn
Een bioscoopzaal is een donkere ruimte, waarbij het enige sterke licht van het bioscoopdoek afkomt. Tenminste, dat is het idee. Toch gebeurt het met grote regelmaat dat andere bezoekers tijdens de film zitten te appen of zelfs even een stukje filmen om dat met anderen te delen. En dat licht van zo’n schermpje leidt enorm af, voor mij persoonlijk zelf zoveel dat ik me nog moeilijk op de film kan concentreren.
6. Praten tijdens de film (over wat er gebeurt)
Reageren op wat er gebeurt in een film is prima. Een geluid van schok, opwinding of gelach hoort uiteraard bij de beleving. Maar als je (vaak veel te luid) met iemand anders gaat uitleggen of bespreken wat er gebeurt is net een stap te ver.
7. Mensen achter je die tegen je stoel schoppen of hun voeten op de stoel rusten
Ik snap best dat je in de bioscoop comfortabel wilt zitten en dat in sommige zalen er wat op te merken valt als het gaat om beenruimte, maar om dan niet rustig te kunnen zitten en helemaal besluit je voeten (soms zelfs zonder schoenen) op de stoel voor je te zetten kan niet.
8. Een bioscoopzaal waar je een leuning moet delen
Het is misschien niet zo vervelend als in een vliegtuig, maar toch wil je ook in de bioscoop je eigen ruimte hebben waarin je lekker ontspannen kan zitten. Het is uitermate vervelend wanneer je leuningen deelt en je constant op moet letten waar je je arm neerzet als je anders gaat zitten.
9. Grote films die (bijna) alleen in 3D te zien zijn
Het is weer blockbuster seizoen, wat betekent dat er veel spectaculaire films zijn die het beste tot z’n recht komen in de bioscoop. Wat me echter de laatste maanden opvalt is dat een groot gedeelte van deze films (bijna) alleen in een 3D versie te zien zijn. Persoonlijk vindt ik het niets aan de beleving toevoegen, geeft het me soms hoofdpijn en is het ook nog eens duurder. Daarbij komt ook nog eens het feit dat bijna alle 3D-films die draaien helemaal niet in het formaat zijn opgenomen en een “post conversion” hebben ondergaan. Ik heb navraag gedaan bij Pathé en die reageerden als volgt:
Het is dus (gedeeltelijk) de keuze van de distributeurs in welke formaten een film mag draaien. Ik vraag me af hoe die keuze daar gemaakt wordt (maar heb dit niet verder onderzocht). Voor mij betekent het steeds vaker dat ik besluit om de film niet in de bioscoop te zien en te wachten tot deze thuis te zien is.
Wat zijn jouw grootste frustraties in de bioscoop?
Mag ik er nog een 10e frustratie bijvoegen?
Ja?
Het ongelukkig inlassen van een pauze halverwege de film. Daar wordt echt niet over nagedacht. Soms midden in een scene: abrupte cut-off en lichten aan. Grijs word ik er van.
Wat zegt u?
Ja, ik besef het. Ik ben al grijs.
Die kan ik me helemaal voorstellen. Gelukkig heeft geen enkele bioscoop waar ik ga een pauze, anders had ik ‘m zeker genoemd!
Ik kan een heel verhaal gaan typen hier, maar hoofdmoot is dat ik al je frustraties wel deel. Sommige meer dan anderen. Ik ben nogal een purist als het om filmbeleving gaat, en er is weinig voor nodig om me daaruit te halen. Vaak baal ik daar extra van, zou dan willen dat ik me ervan af kon sluiten. Maar als ik in m’n ooghoek licht van een mobieltje zie branden ga ik me al flink irriteren.
Maar dat is ook omdat wij echt puur gaan voor het beleven van de film. Anderen zien het meer als een uitje inclusief sociale aspecten of een plek die niet veel anders is dan de huiskamer (helaas).
Ja en dat is dus grote onzin;)
Maar volgens mij is dat praten tegen dovemansoren.
Voor mij helpt het om Pathé zoveel mogelijk te mijden en zoveel mogelijk naar film-en cultuurhuizen te gaan. Maar daar heb je weer te maken met mensen op leeftijd die (in te veel gevallen) ook niet weten hoe ze naar een film moeten kijken.
Ja, dat kan ik me voorstellen. Wat ik meestal doe is Pathé wel bezoeken, maar gewoon op tijdstippen waarop er niet zoveel mensen gaan. Dat helpt ook een hoop 🙂
Hoe je het went of keert, je ontkomt er niet aan.
Ik deel ook je frustraties. Ik heb nog een aanvulling: als er iemand in een bijna lege zaal toch besluit voor je te gaan zitten. Niet te begrijpen.
Die kan ik me voorstellen!
Nummers zes en negen, daar kan ik me ook echt aan storen inderdaad!
Wilde vandaag naar Mission impossible, maar bij Pathé waren er geen 2d voorstellingen met beschikbaar. Andere bioscopen gelukkig wel, dus het ligt niet enkel aan de distributeurs.
Nu ben ik zelf helemaal geen bioscooppurist. Ik geniet van de film, of het nu 3D is of niet, en praat er met mn vriend regelmatig zachtjes doorheen – helemaal toen bij Justice League. Met mn bioscoopabonnement trok ik regelmatig mijn schoenen uit en was de popcorn vaak beter dan de film. De enige film waar ik pas doorhad hoe storend het is wanneer er net te harde geluiden worden gemaakt was bij A Quiet Place. Wat een film maar hoe kut was het toen achter me een groep jongeren de aandacht verloor vlak voor de pauze.
Oh en trouwens: ik hou van een pauze. Kan ik even bijkomen van de eerste helft. Doe ik overigens thuis ook. Even de eerste helft verwerken, bespreken hoe het ging, even wat eten en drinken pakken en door.
Ik geloof zelf dat wanneer je mateloos aan de bioscoopervaring irriteert, dat je dan maar beter thuis kan blijven, maar als je veel van films houdt, kan dat gewoon niet. Toch denk ik wel dat een goede film je ook kan meenemen wanneer de zweetvoeten op ruikafstand naast je beuken. Dus misschien mogen we ook de wereldwijde filmindustrie de schuld geven x)
Ja, bij die film kan ik me dat voorstellen. Maar sommigen kunnen daar denk ik ook niet mee omgaan.
Ik ben geen fan van pauzes, maar smaken verschillen. Het is naar mijn mening niet het idee van de filmmaker dat je een pauze hebt.
Het is een dilemma, maar bij sommige films wacht ik wel bewust op de home release, maar daar spelen nog meer factoren mee dan alleen de frustraties.
Ik ben het wel met al je punten eens
De meeste zijn er op gebaseerd dat ik het idee heb dat mensen die naar de film gaan denken dat ze bij hun thuis zitten waar je tijdens de film zit te appen effe een biertje pakt etc etc Huiskamer deformatie Ik die het zelf ook de pauze knop en terug kijk knop is een geweldige uitvinding…IK ben bang dat het ook niet anders meer is , het gevolg van elke avond 20 films op de regionale zenders en een uit gebreide keus op Netflix en andere aanbieders : film kijken is niet bijzonder meer en zeg nou zelf hoeveel films in de bioscoop hebben nog de uitstraling van een gebeurtenis De laatste die ik me kan herinneren is de lor trilogie.
Een persoonlijke ergernis die hier uit voortvloeit is dat niemand meer blijft zitten om van de eindtitels en dito muziek te genieten.voor mij altijd een soortement van afkick moment na een goeie film,nee zo snel mogelijk de zaal uit is het motto
Klopt, dat onderscheid wordt helaas door een gedeelte van de bezoekers niet gemaakt. Met je eens dat het niet bijzonder meer is voor velen, daar hebben de abonnementen van de bioscopen zelf ook aan bijgedragen. Niet dat ik die abonnementen erg vind, droomde er vroeger van dat ze bestonden.
Mee eens dat er misschien niet veel “gebeurtenis” films meer zijn, alhoewel ik dat gevoel nog steeds wel heb bij bepaalde Marvel films. Bij Star Wars is dat met jaarlijkse releases wel aan het verdwijnen.
Zelf blijf ik ook niet altijd zitten…tenzij het een Marvel film is of eentje die me echt omver heeft geblazen en ik even moet bijkomen.
Pingback: Vraag van de week: Wat is jouw mening over een servicebioscoop? | De Filmkijker