Wanneer een specifieke gebeurtenis plaatsvindt die door meerdere mensen gezien is, dan kun je ze allemaal vragen om te vertellen wat er gebeurd is. Je krijgt dan heel veel verschillende verhalen. Sommigen zullen zich beperken tot de feiten, anderen voegen extra informatie toe. Ze vertellen hoe de sfeer was of kleine details die het geheel tot leven brengen. Alhoewel documentaires gaan over echte gebeurtenissen, speelt de manier waarop ze hun verhaal vertellen een belangrijke rol. Net zoals elke andere film moet het op de juiste manier ge-edit zijn om er voor te zorgen dat de kijker meeleeft met wat er op het scherm gebeurt. Een regisseur als Werner Herzog is bijna poëtisch in de manier waarop hij z’n voiceovers doet en dat voegt heel veel toe. Zion, deze korte Netflix documentaire, is helaas te feitelijk.
Zion Clark werd zonder benen geboren en groeide op met pleegzorg. Hij vond z’n passie toen hij begon met worstelen. Met zo’n persoonlijk verhaal is het belangrijk om te zien dat die persoon gaat voor een doel, obstakels overwint of dat je inzicht krijgt in de motivatie. Zion heeft veel mooi geschoten beelden waarin je ziet dat hij er anders uitziet, maar de details ontbreken. De korte speeltijd van 10 minutes geeft ook weinig ruimte, maar het had wat meer aandacht kunnen besteden aan de problemen waar hij tegenaan loopt. Heeft hij bijvoorbeeld geen oneerlijk voordeel zonder benen omdat een tegenstander hem minder makkelijk kan vastgpakken? Zijn er wedstrijden geweest die niet doorgingen omdat anderen bezwaar maakten? M’n verwachting was een persoonlijke reis, maar de aftiteling verbaasde me. Het is een erg feitelijk verhaal waarin emotie ontbreekt.
