Alhoewel we bijna niet meer van onze telefoons te slaan zijn en velen ontelbare uren spenderen op social media, lijkt de maatschappij (op wereldwijde schaal) steeds minder sociaal in de echte wereld te worden. Tolerantie lijkt steeds verder te zoeken en iets lijkt vaak pas te kunnen vermaken als het schokkend is of men iemand niet in z’n waarde laat door diegene helemaal af te kraken. Het is misschien omdat ik ouder wordt, maar doordat klagen en gehoord worden steeds makkelijker zijn (en je er zelfs “viral” mee kan gaan) lijkt negativiteit steeds meer de boventoon te voeren. De documentaire Won’t You Be My Neighbor? is met dat allemaal in het achterhoofd een fijne afwisseling, die zelfs inspirerend is.
Fred Rogers, die hier in Nederland zo goed als onbekend is, was zeer succesvol met zijn show Mister Rogers’ Neighborhood. Hij maakte vanaf 1968 maar liefst 895 afleveringen en regisseur Morgan Neville (die eerder de Oscar winnende documentaire Twenty Feet from Stardom maakte) focust op Rogers z’n carrière en de impact die hij had met z’n programma. Een show die anders was en relatief langzaam. Toch was hij er zeer vooruitstrevend mee en bracht verschillende onderwerpen aan bod, zelfs discriminatie en de moordaanslag op Robert Kennedy. Een man die getalenteerd was (hij schreef niet alleen de show, maar ook de muziek ervoor) en vooral oprecht. Hij maakte een connectie met z’n jeudige publiek en nam voor iedereen de tijd. Zijn doel was om iedereen tevreden te laten zijn met wie ze waren. Er is een moment in de documentaire waarin hij voor het congres moet verschijnen om een groep te overtuigen dat de staat de televisiezender zou moeten financieren. Rogers spreekt daarbij recht uit het hart en weet zijn toehoorder onmiddelijk te overtuigen. Een reactie die je nu waarschijnlijk nergens meer zou zien.
Won’t You Be My Neighbor? is zelfs als je totaal onbekend bent met Rogers een must-see. Het laat zien hoeveel je kunt bereiken door echt sociaal betrokken te zijn, hoe je door je anders op te stellen in vergelijking met iedereen om je heen een verschil kunt maken. Dit is een sprankje hoop dat alles echt sociaal zou kunnen zijn, verpakt in de vorm van een documentaire.
