Deze week is de vraag misschien een beetje vaag, maar ik zat na te denken over hoe we films beleven. Dat doen we natuurlijk stuk voor stuk anders. Het ligt niet alleen aan de plek waarop je de film ziet en met wie, maar ook hoe je zelf in je vel zit, hoe moe je bent of welke dingen je in je leven hebt meegemaakt. Daardoor kan een bepaalde titel voor de één een meesterwerk zijn, terwijl het iemand anders koud laat. Films kunnen enorm complex in elkaar zitten en soms meer betekenis hebben dan je op het eerste gezicht ziet. Toch kan ieder voor zichzelf wel aanwijzen waarvoor hij/zij bij het kijken totaal geen oog heeft. Voor mij persoonlijk is dat heel vaak filmmuziek. Het is er om de sfeer te versterken, maar ik ben me er (tenzij het bv. pop muziek is) meestal niet van bewust en kan er na het zien van een film helemaal niets over zeggen. Anderen hebben dat bijvoorbeeld met subtekst/grotere thema’s waarop wordt gedoeld. Hoe zit dat bij jou?
Zijn er elementen van films die langs je heen gaan en je je niet bewust van bent?
Wat mij vaak ontgaat is de mate waarin een film bewerkt wordt tijdens de postproductie. Van hedendaagse grote fantasy- en sciencefictionfilms is het wel duidelijk wanneer CGI wordt toegepast, maar bij realistisch drama weet je niet altijd welke beelden met behulp van computers achteraf zijn gemanipuleerd. Dat gaat in meerdere gevallen veel verder dan alleen maar een beetje kleurcorrectie hier en daar.
Ja, dat is inderdaad niet meer te zien bij bepaalde films. Als ik dat lees moet ik meteen denken aan beelden uit The Wolf of Wall Street en Gone Baby Gone:
https://www.youtube.com/watch?v=yvwS_E91fZA
https://www.youtube.com/watch?v=utmgNd1sAqU