Het eerste beeld wat je zou kunnen vormen wanneer je de poster voor deze documentaire ziet, is dat het een film is die over skaten gaat. Een onderwerp waar interessante docu’s over gemaakt zijn (Dogtown and Z-Boys), maar dat is niet wat Minding the Gap is. Bing Liu is een skater die binnen z’n vriendenkring degene is die het van jongs af aan leuk vond om alles te filmen en te editen. De jongens spenderen vanaf het begin van hun tienerjaren elk moment dat ze kunnen aan skaten en hebben daardoor een hechte band. Ze groeien samen op, maar naarmate ze ouder worden begint de onderlinge dynamiek te veranderen. Wat begint als een skatefilm, ontwikkelt zich tijdens de speelduur tot veel meer dan dat. Een ontdekkingsreis die niet alleen gaat over je eigen doel in het leven vinden, maar ook met het verleden omgaan en dit een plek geven.
Deze vrienden hebben allemaal moeilijke momenten in hun jeugd meegemaakt en ze zijn op een leeftijd gekomen dat ze er meer over nadenken en praten. Keire verloor z’n vader op relatief jonge leeftijd en is het liefst niet thuis omdat hij niet goed kan opschieten met de dominante vriend van zijn moeder. Hij probeert genoeg geld te verdienen om zelfstandig te zijn. Zach is de wilde van de groep, die net vader is geworden, maar constant ruzie maakt met z’n vriendin Nina, die eigenlijk te jong moeder is geworden en nog veel wil feesten. Bing zelf interviewt z’n broer en moeder over de moeilijk tijd die hij had, waarin hij constant bang was.
Waar Liu in slaagt is om al deze momenten zo in elkaar te weven dat je van iedereen hun kant van het verhaal hoort en tegelijkertijd ziet wat de overeenkomsten zijn en hoe deze vrienden langzaam ook meer over elkaar te weten komen (dat terwijl ze elkaar al jaren kennen). Dat resulteert in een aantal zeer emotionele momenten en de realisatie dat hoe je leeft en met wie je omgaat verandert naarmate je ouder wordt. Minding the Gap is één van de betere documentaires van dit jaar.
