Wanneer je nog jong bent en een heel leven voor je hebt met onzekerheid, zijn er nog een heleboel doelen om te bereiken. Een studie afronden, een partner vinden, een vaste plek voor jezelf, een gezin etcetera. Maar naarmate je ouder wordt en deze doelen realiseert, kan het moeilijk zijn om te bepalen wat de volgende stap moet zijn. Er is een reden dat de “midlifecrisis crisis” bestaat. Een alhoewel de hoofdpersoon in The Kindergarten Teacher het misschien niet doorheeft, worstelt ze daar ook mee.
Lisa Spinelli (Maggie Gyllenhaal) is een ervaren kleuterjuf. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen die aan het einde van hun tienerjaren zijn. Ze heeft interesse in poëzie en volgt in de avond een cursus, maar lijkt geen talent te hebben. Wanneer ze aan het eind van de dag één van haar kinderen, Jimmy (Parker Sevak), heen en weer ziet lopen en een prachtig gedicht hoort voordragen, maakt dat iets in haar los. Ze ziet talent en wil dat laten groeien. Een nobel streven, maar het duurt niet lang voordat ze doorslaat. Ze gebruikt Jimmy’s gedichten bij haar cursus, alsof ze ze zelf heeft geschreven. Steeds gaat ze een stapje verder en overschrijdt daarmee vele grenzen die haar potentieel haar baan zouden kunnen kosten.
Obsessie kan iemand consumeren en Gyllenhaal zet dat zeer sterk neer. Als kijker voel je je ongemakkelijk met wat er gaande is en wens je regelmatig dat er iemand is die haar karakter een halt toeroept. Desondanks is The Kindergarten Teacher (een remake van de gelijknamige Israëlische film die ik niet gezien heb) een titel die langzaam voort blijft kabbelen en net niet voldoende onder je huid gaat zitten. Misschien was het omdat het de laatste film tijdens het PAC-festival was (na het zien van vier anderen waarvan de kwaliteit over het algemeen tegenviel) dat ik me niet meer mee liet voeren, maar dit is zeker geen film die een breed publiek zal aanspreken.
