De streaming services zijn langzaam bezig het huidige systeem van Hollywood te veranderen. Apple heeft een deal gemaakt met studio A24 om samen films te maken en Paramount heeft hetzelfde gedaan met Netflix. Het betekent dat films waar een studio misschien te veel risico in ziet wel kunnen worden gemaakt en gezien door een breed publiek. Zoiets gebeurde voor Netflix al met Annihiliation en The Cloverfield Paradox.
De bioscoop lijkt de plek te worden voor de films met extreme budgetten en de kleine arthousefilms, streaming waar de rest te vinden is. Het betekent voor filmmakers echter ook een kans om ideeën die tien jaar geleden misschien onproduceerbaar leken, nu alsnog te realiseren. Dat is waarschijnlijk ook het geval geweest met de nieuwe film van gebroeders Coen, Tha Ballad of Buster Scruggs, die het als bioscoopfilm mogelijk moeilijk zou hebben gehad door z’n onconventionele structuur.
De film bestaat uit zes losse verhalen die allemaal in een boek staan. Zoals in de sprookjes van Disney zie je het boek openen en wordt de kijker telkens een apart verhaal voorgeschoteld. De setting van het geheel is het wilde westen, waarin je wordt meegenomen in de levens van diverse karakters, waaronder een bankovervaller, een cowboy en een goudzoeker. Bijna elk verhaal bevat echter wel de typische Coen broeders humor, waarbij kleine momenten enorme gevolgen kunnen hebben en is misschien qua concept een beetje te vergelijken met Wild Tales.
Wie dus deze film opzet met het idee een nieuwe traditionele film van de gebroeders Coen te zien, kan dus misschien teleurgesteld worden. De verhalen zijn qua toon enorm verschillend en niet iedereen zal elke korte film kunnen waarderen. Toch is dit duidelijk een film van hun hand en eentje die er prachtig uitziet dankzij de indrukwekkende cinematografie van Bruno Delbonnel (die ook bijvoorbeeld Amélie voor z’n rekening nam). De karakters in elk verhaal zijn memorabel en je weet van tevoren geen moment wat er uiteindelijk met ze zal gebeuren. De film opent met het luchtige verhaal uit de titel en Tim Blake Nelson is de sympathieke “gunslinger” die overkomt als een superheld en met elke andere bad guy korte metten maakt. Maar er is ook een verhaal waarin Liam Neeson rondtrekt met z’n been- en armloze acteur die in elke stad diverse stukken voordraagt en waarbij de toon zeer donker is. Doordat de verschillen groot kunnen zijn tussen de onderdelen kan dat impact hebben op de kijker. Als je dat echter geen probleem vindt en fan bent van de gebroeders Coen, dan is dit een vermakelijke titel die in het traditionele Hollywood waarschijnlijk niet gemaakt zou zijn.
