Wanneer ik aan regisseur Robert Rodriguez denk, heb ik niet meteen het gevoel dat ik z’n volgende project moet zien. Z’n eerste film El Mariachi was goed, van de Spy Kids films heb ik wel kunnen genieten voor wat ze zijn en Sin City is misschien wel z’n beste, maar het gevoel van Grindhouse-achtige films die hij veel heeft gedaan (bv. de Machete titels) overheerst. Ik had dan ook niet echt verwachtingen bij Alita: Battle Angel, maar het feit dat dit een project is dat James Cameron al bijna twintig jaar wilde maken, naast Avatar, en hij ook betrokken was bij het ontwikkelen van deze Rodriguez-versie, zou het resultaat wel eens interessant kunnen zijn. Ik besloot de film op de beste manier te kijken, in een Dolby Cinema. Is Alita: Battle Angel de moeite waard?
In een futuristische wereld is er na een grote oorlog nog maar weinig over van de wereld zoals deze was. Van de “zwevende steden” is er nog slecht eentje over en iedereen lijkt ervan te dromen er ooit heen te gaan (een concept dat overeenkomsten heeft met Elysium). Wanneer cyborg-dokter Dyson Ido (Christoph Waltz) in het afval zoekt van een zwevende stad, vindt hij het hoofd van een cyborg. Hij besluit het mee naar huis te nemen en te koppelen aan een lichaam. Wanneer deze cyborg (Rosa Salazar) wakker wordt, blijkt ze erg nieuwsgierig te zijn. Dyson geeft haar de naam Alita en al snel gaat ze op zoek naar de vraag wie ze eigenlijk is.
Alhoewel het verhaal misschien niet het meest origineel is en niet alle vragen beantwoord, is het wel een heerlijke film om te kijken. Met veel actiescènes waarin Alita laat zien waar ze allemaal toe in staat is, een simpel liefdesverhaal en het groeien van haar karakter, leef je met haar mee. Rodriguez zet een boeiende wereld neer waar je meer over wilt weten. Het einde laat ruimte over voor een vervolg en ik hoop dat deze titel succesvol genoeg is dat die film gemaakt kan worden, want ik heb van Alita: Battle Angel genoten.
Laat het verhaal nu net de sterkte zijn. BAA is gebasseerd op een ijzersterke manga dat ik graag heb gelezen.
Ik blijf echter sceptisch. Ghost in the Shell viel enorm tegen als verfilming van een manga.
Het verhaal in de film vond ik aardig cliche, maar met zoveel spektakel er omheen was dat niet erg.
Een 8 is aardig optimistisch. Als ‘ie niet overal in 3D was, was ik er zeker heen gegaan!
Dit is het type film waar ik erg van kan genieten, vandaar de score 🙂 En ik ga normaal ook niet naar 3D, maar vanwege de link met Cameron en zijn expertise was ik wel bereid deze in dat formaat te zien. En moet zeggen dat het er wel allemaal goed uitzag in 3D (al denk ik dat je in 2D geen ervaring hebt die erg anders is).
Het blijft in ieder geval wel een vervelende ontwikkeling dat veel blockbusters (bijna) niet in 2D te zien zijn. Heb de afgelopen maanden daardoor veel films links laten liggen om te wachten op een VOD release.