Na m’n huwelijk en korte honeymoon, was Avengers: Endgame op het gebied van films het volgende grote event op de kalender. Een film die niet alleen het vervolg was van Avengers: Infinity War, maar ook een titel waar Marvel de afgelopen elf jaar naar toe heeft gewerkt. Een soort afsluiting van een tijdperk, zoals filmliefhebbers dat ook voelden bij Lord of the Rings, Harry Potter en andere franchises. Alhoewel het niet de laatste Marvel film is, voelt het wel grotendeels als het laatste hoofdstuk in een reeks. Na meer dan twintig films in deze reeks kennen de fans deze karakters door en door en Endgame neemt ze bijna letterlijk mee door het hele MCU (Marvel Cinematic Universe). Is het daarmee één van de beste superheldenfilms?
Nadat Thanos in Infinity War z’n vingers knipte en de helft van alle levende wezens uit het heelal liet verdwijnen, laat Endgame de nasleep hiervan zien. Dat het effect enorm is wordt snel duidelijk. Wat kunnen de overgebleven Avengers doen om iedereen terug te krijgen? De meeste theorieën die je zelf bedacht had kun je waarschijnlijk binnen de eerste twintig minuten in de prullenbak gooien. Dat is verfrissend, omdat het je als kijker het gevoel geeft dat de situatie misschien wel serieuzer is dan je je initieel voorstelde en je geen idee meer hebt wat er gaat gebeuren.
Endgame is een film die fans en hun kennis van de voorgaande delen waardeert en in grote en kleine momenten details terug laat komen. Dat resulteert in een aantal “holy shit” momenten, maar ook leuke knipogen naar het verleden. Net zoals in Infinity War is het een uitdaging om zo’n groot aantal karakters en diverse verhaallijnen op een manier te presenteren die werkt, maar de gebroeders Russo zijn daar ook hier weer in geslaagd. Dit was voor mij de eerste Marvel-film waarbij ik de emotionele momenten (waar er een hoop van zijn) ook echt voelde. Er is een hoop “definitiviteit” ingebakken, naast de typische Marvel-humor die ook volop aanwezig is. Met een speeltijd van drie uur is dit de langste Marvel-film tot nu toe, maar dat voel je geen moment. Fans van Marvel zullen deze film sowieso gaan zien. Wanneer je minder bekend bent met het MCU is de kans groot dat je minder zal genieten en heel veel momenten nietszeggend zullen zijn. Zelf behoor ik echter tot het eerste kamp en kwam ik met een grote grin op m’n gezicht de bioscoop uit.
Nostra, van harte gefeliciteerd met je huwelijk. Ik wens jullie heel veel geluk.
Thanks Joop! Dat gaat zeker lukken 🙂
Net terug uit de bioscoop. Wát een dijk van een film!
Ja, het is echt knap dat je zo’n complex project toch op zo’n manier kan presenteren waarbij je als kijker nergens verdwaald raakt.
Pingback: The Wandering Earth (2019) – Recensie | De Filmkijker
Een huwelijk? Gefeliciteerd.
Ah Endgame, daar hebben we natuurlijk allemaal heel lang naar uitgekeken. En hij leverde! Tot mijn grote verrassing hielden de kids hun mond over wat ze hadden gezien, wel 3 dagen lang, zodat er voor mij geen verrassing verraden was. Erg knap.
https://jenniemeid.blogspot.com/2019/05/het-eindspel.html