Nieuwjaarsdag 2009, Oakland. Nadat een klein gevecht uitbreekt in een metro, worden Oscar Grant en zijn vrienden vastgehouden op het platform van Fruitvale Station. Verschillende mensen gebruiken hun telefoons om vast te leggen wat er gebeurt. De situatie is chaotisch en de betrokkenen zijn gespannen. De groep begint ruzie te maken met de politie en wanneer de politie besluit Oscar Grant in handboeien te doen, kunnen ze dat niet. Even later wordt hij door een van de politieagenten in z’n rug geschoten en sterft als gevolg hiervan.
Toen de video van deze tragische gebeurtenis online verscheen, kreeg het veel media-aandacht. Door velen werd het gezien als een voorbeeld van extreem en onnodig geweld dat werd gebruikt door de politie. Deze film is op die gebeurtenis gebaseerd en probeert de kijker een idee te geven van hoe de laatste dag in het leven van Oscar Grant eruit zag.
Michael B. Jordan speelt de rol van Oscar Grant, een 22-jarige man die probeert iets van zijn leven te maken, maar het moeilijk heeft om dat te doen. Hij is zijn baan in de supermarkt kwijtgeraakt en hij wil niet langer drugs verkopen. Hij heeft een vriendin, Sophina (Melonie Diaz) en een dochter genaamd Tatiana (Ariana Neal). Hij wil samen met hen een toekomst opbouwen. Fruitvale Station schildert hem als iemand die het hart op de juiste plaats heeft zitten.
Michael B. Jordan levert een geweldige acteerprestatie en toont elk aspect van de persoon Oscar Grant. Je ziet zowel de zorgzame vader als de man die niet bang is om te vechten als dat nodig is. Als toeschouwer begin je mee te leven met Oscar Grant. Het is niet alleen Jordan die indruk maakt, Melonie Diaz slaagt er ook in om de film met veel geloofwaardige emoties te injecteren. Het resultaat is dat je op het einde niet anders kunt dan je beïnvloed voelen door wat er gebeurt. Eén van de laatste scènes waarin haar personage alleen is met haar dochter is gemakkelijk één van de meest emotionele momenten in de film die ik in tijden heb gezien en dat alleen al is een goede reden om deze film te kijken.
Het enige wat ik me afvroeg na het zien van de film was wat de boodschap was die ik er uit moest halen. Natuurlijk was de gebeurtenis vreselijk en zien we dit soort situaties veel op het nieuws, maar het had een tragisch ongeluk kunnen zijn (de politieagent verklaarde dat hij voor z’n taser dacht te gaan). De regisseur heeft toegegeven dat hij een aantal scènes heeft toegevoegd die niet gebaseerd zijn op de feiten (voor degenen die de film hebben gezien, bv. met de hond en het onkruid bij het water). Die scènes geven de film wat extra emotionele momenten, maar omdat deze film gebaseerd is op echte gebeurtenissen, vroeg ik me af of de film niet probeerde een beeld van de persoon te schilderen die niet realistisch en misschien te positief was. Als dit een film was die niet was gebaseerd op feiten, zou ik dat gevoel niet hebben gehad. Het deed voor mij iets afbreuk aan de film als geheel en dat is jammer.
