Ter gelegenheid van 40 jaar Onafhankelijkheid werd een aantal jaar geleden het initiatief Doculab Suriname geïnitieerd, met als voor elk jubileumjaar een documentaire te maken, waarin diverse aspecten van Suriname aan bod komen. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in 6 zeer gevarieerde documentaires, die nu door Amstelfilm uitgebracht worden. Van liefde tot de pijnlijke jaren ’80, maar ook over muziek en inheemse dorpen.

Frits de Gids

Watsy (22) woont in een Marron-dorp in het binnenland en heeft z’n oog laten vallen op Amelia. Hij wil haar het hof maken en bespreekt z’n plannen met z’n vrienden. Hij heeft een tijd in Paramaribo gewoond en wil eigenlijk maar één vrouw, terwijl de traditie in het dorp is dat je er minstens twee hebt. Z’n vrienden vinden het vreemd, maar Watsy doet er alles aan om Amelia voor zich te winnen. Het mooie aan deze documentaire van Tessa Leuwsha is dat het bijna aanvoelt als een normale speelfilm. Het verhaal wordt prachtig verteld. Zo zie je als kijker de reis van een pan die Watsy z’n tante in Paramaribo laat aanschaffen, maar ook hoe Watsy er alles aan doet om zich op z’n best te laten zien. Een verhaal waarbij je met hem meeleeft en hoopt dat hij de liefde zal vinden.

Kownu Oloisi Lasi

Deze documentaire, geregisseerd door Rosita Leeflang, focust zich op een klein bandje dat aan het oefenen is voor een optreden tijdens een festival. De jongeren in de band willen graag traditionele Surinaamse Kaseko Jazz ten gehore brengen, maar weten eigenlijk heel weinig af van deze stijl. Ervaren muzikanten proberen echter duidelijk te maken wat de basisbeginselen zijn in de hoop dat deze stijl niet verloren gaat. Het resultaat is een leuke film waarin je regelmatig, op een leuke manier, de clash ziet van de oude garde en de strikte manier waarop je moet spelen en de jongeren die eigenlijk meer moeten oefenen om klaar te zijn voor hun optreden.

Je kan toch lezen…

Ananta Khemradj vraagt zich af waarom ze zo weinig weet over de jaren ’80. Ze kan zich niet herinneren dat ze iets te horen heeft gekregen over de staatsgreep en de periode daarna. Ze vraagt het haar moeder, maar die wil het er niet over hebben. Een reactie die ze, wanneer ze eenmaal in Suriname is, van andere mensen die het mee hebben gemaakt ook krijgt. Jongeren weten er bijna niets over en ze onderzoekt waarom dit zo is. Waarom rust er hier zo’n taboe op. Ze praat met de voormalige president, een minister, leraren en mensen die zich er wel in verdiept hebben en komt langzaam meer te weten. Als kijker begrijp je hierdoor goed waarom dit zo’n gevoelig onderwerp is en men het er liever niet over heeft. Eén van de sterkste documentaires in deze set.

I Am Village

Ginny Roos laat in I Am Village zien wat er zich afspeelt in het inheemse dorp ‘Gran Kreek’. De 600 inwoners hebben als kapitein Angelique, die er voor moet zorgen dat er zaken voor het dorp worden geregeld. Het is iets wat ze niet alleen kan doen, maar binnen deze gemeenschap is niet iedereen even blij met haar beleid en de manier waarop ze volgens hen geld uitgeeft. Een documentaire die duidelijk maakt dat er veel speelt en waarbij het de vraag is of dat opgelost zal worden. Roos vraagt net te weinig door om de spanning boven water te krijgen.

The Sea Washes Over Me

Nancy de Randamie kiest een aanpak die het een moeilijk toegankelijke documentaire maakt. Het gaat over de zee die langzaam land wegslaat en de projecten die er in het verleden en nu plaatsvonden/vinden om hier iets tegen te doen en een watersnoodramp te voorkomen. Het wist m’n aandacht onvoldoende te houden en heb deze halverwege afgezet.

Hidden World

Uit het persbericht: “Vader Amoksi heeft de gave om in het afgelegen Marron-dorp ‘Akuyutu Kondre’ in contact te treden met de doden wereld. De doden rituelen dienen daarbij strikt nageleefd te worden om niet met de voorouders in conflict te geraken. Maar Amoksi is oud, en het wordt tijd om zijn kennis over te dragen aan zijn zoon, maar die heeft alleen maar interesse in zijn iPhone…”
Deze documentaire heb ik niet kunnen zien.

Conclusie

Niet alle documentaires hebben ondertiteling, waardoor je wel details kan missen wanneer er Surinaams gesproken wordt. Alhoewel ik niet alle zes documentaire heb kunnen zien, is de kwaliteit goed en geeft het je als kijker een gevarieerd beeld van diverse aspecten van Suriname.