Als je al wat langer m’n recensies leest, dan weet je dat ik films het liefst met zo min mogelijk voorkennis zie. Geen trailers, geen samenvattingen of screenshots, gewoon “blind” een film zien laat je alles in het moment beleven, waarbij je geen verwachtingen hebt van waar het uiteindelijk heen zal gaan of kennis hebben van een bepaald stuk of een grap. Treasures from the Wreck of the Unbelievable, die te vinden is op Netflix, is een documentaire die je gewoon moet opzetten. Deze recensie kun je daarna verder lezen *spoiler waarschuwing*.
Waarom spreken de Indiana Jones films ons aan? Uiteraard zijn de films goed gemaakt en zit er veel humor in, maar gedeeltelijk voel je je net zoals Indiana Jones een ontdekker. Iemand die iets weet te vinden dat een mythische status heeft. Een verloren stuk geschiedenis weten te vinden dat plotseling echt is. Dat gevoel weet deze documentaire ook sterk op te roepen. Het begint allemaal met een man die op een YouTube filmpje ziet hoe in Oost-Afrika een stel vissers uit hun netten een klein beeldje van een aapje halen. Hij is nieuwsgierig en besluit het strand te vinden en enkele dagen met een duiker op zoek te gaan naar de plek. Er blijkt meer te liggen en hij besluit investeerders te zoeken om de verborgen schatten te vinden en te bergen. Kunstenaar Damien Hirst, die beroemd en berucht is vanwege z’n werken (denk aan een haai in formaldehyde of een menselijke schedel compleet bezet met diamanten), heeft interesse en financiert de operatie.
Die bergingswerkzaamheden worden compleet gevolgd en na een aantal aanwijzigingen lijkt het er op dat ze het schip gevonden hebben van Amotan II, die in diverse legendes werd beschreven. Het was een rijke, voormalig slaaf uit het einde van de eerste eeuw, die bezig was een enorme kunstverzameling in een tempel te laten zien. De kunstwerken die gevonden worden zijn adembenemend en zullen worden tentoongesteld in Venetië.
Hirst levert met Treasures from the Wreck of the Unbelievable zijn versie van F for Fake op. Als mens willen we graag geloven in ongelooflijke verhalen, in verre geschiedenis die eigenlijk niet meer te verifiëren is. Met deze documentaire slaagt hij er in om een verhaal neer te zetten dat je dat gevoel van avontuur geeft, van het vinden van schatten die je je bijna niet kunt voorstellen. Het is pas tegen het einde dat duidelijk wordt dat wat je allemaal hebt gezien niet echt is, maar op dat moment doet dat er eigenlijk niet meer toe. Hij is er in geslaagd je voor even in iets te laten geloven en misschien is dat ook wel kunst te noemen. Naast de indrukwekkende werken zelf uiteraard.
Klinkt gaaf, binnenkort even opzoeken!