Gewone mensen die in bijzondere situaties terecht komen, kan in films fascinerende resultaten opleveren. En als een film dat goed doet, kan je juist omdat je je als kijker kunt voorstellen dat het jou zou overkomen, kan dat resulteren in een memorabele film. Dat bewees A Simple Plan bijvoorbeeld. Ook in The Fall of the American Empire vindt zo’n scenario plaats, maar is dit ook een goede film?
Pierre-Paul Daoust (Alexandre Landry) ziet zichzelf als een genie. Toch heeft hij bewust een baantje als pakketbezorger. Wanneer hij tijdens z’n ronde getuige is van een overval, waarbij bijna iedereen om het leven komt en er twee tassen vol met geld voor het grijpen liggen. Hij besluit ze in z’n bestelbus te laden en te liegen tegen de politie. Maar met de georganiseerde misdaad die op zoek is naar het geld en surveillance door de politie is het de vraag hoe hij iets slims met het geld kan doen. Het zijn uiteindelijk een prostituee en een voormalige biker die net uit de gevangenis is, die hem daarmee helpen.
Nu heb ik geen problemen met bizarre verhalen en deze film bevat genoeg elementen om onder de definitie te vallen, maar dan moet alles wel op een manier samenkomen waarin je je betrokken voelt. Helaas slaagt The Fall of the American Empire daar niet helemaal in. Alexandre Landry’s Pierre-Paul Daoust is geen sympathiek karakter en aangezien dat toch het hoofdpersonage is, is het moeilijk om echt met ‘m mee te leven. Maripier Morin weet in haar rol als prostituee Aspasie de film wat hart te geven, maar toch ontbreekt het gevoel dat je hier naar echte mensen zit te kijken. Er zijn te veel stereotype personages, het acteerwerk is niet overal heel erg sterk en de boodschap van regisseur Denys Arcand, dat we meer aandacht moeten besteden aan de daklozenproblematiek in Canada, komt niet goed uit de verf. Geen topfilm, maar het kat-en-muis spel dat er met de politie gespeeld wordt is nog wel vermakelijk.
