Hamilton (2020) – Recensie

Hype voor een bepaald stuk entertainment kan gevaarlijk zijn. Er kan een moment komen dat je verwachtingen zo hoog zijn, dat iets alleen nog maar kan tegenvallen. Het toneelstuk Hamilton, dat gaat over één van de “founding fathers” van Amerika, is iets waar ik al jaren in diverse podcasts alleen maar lovende verhalen over hoorde. Het toneelstuk was altijd uitverkocht en de prijzen voor een kaartje waren astronomisch. En gezien het onderwerp had ik zo’n m’n bedenkingen. Toen de soundtrack uitkwam heb ik ‘m misschien een keertje opgezet, maar niet m’n volle aandacht gegeven en dat was het. Ik kon me niet voorstellen dat dit toneelstuk echt zo bijzonder was. Toen Hamilton vorige week op Disney+ verscheen moest ik ‘m echter wel zien, om eindelijk dit stuk m’n volle aandacht te geven en voor mezelf een mening te kunnen vormen over deze historische musical. En ben ik blij dat ik dat gedaan heb.

Deze film is er niet eentje in de traditionele zin. Het is namelijk een registratie van het toneelstuk, maar opgenomen op een aantal verschillende avonden voor een publiek en een keer zonder publiek zodat camera’s op het toneel konden worden gebruikt om de kijker dicht bij de acteurs te kunnen krijgen. Het resultaat is een registratie die je in staat stelt om alles tot in detail te zien op een manier die je niet hebt bij een muscial bezoek. Je hebt hier op elk moment de beste stoel in het huis. Maar een musical kan nog zo mooi zijn gefilmd, uiteindelijk kijk je het om de inhoud en ook daar stelt Hamilton niet teleur.

 Lin-Manuel Miranda schreef het geheel in z’n eentje in een tijdsbestek van een aantal jaar en is er met z’n team in geslaagd een stuk neer te zetten dat enorm veel indruk maakt. De non-stop muziek is voornamelijk een mix van hip hop en R&B, waarbij de tekstdichtheid enorm hoog ligt. Vooral de eerste keer is het daarom aan te raden om de ondertiteling aan te zetten om geen woord te missen. Het verhaal is meeslepend en maakt duidelijk wat een uitdaging het was voor Amerika om zich vrij te vechten van Engeland om daarna ook nog eens te komen tot het opzetten van een statelijk systeem dat, alhoewel niet perfect, werkt en hoe belangrijk de rol van Hamilton in dit alles was. Het geheel zit vol drama, actie en humor en ook muzikaal is het ijzersterk. Hip hop fans zullen tijdens het stuk extra genieten waneer er een aantal maal klassieke teksten van artiesten als Mobb Deep, DMX, The Notorious B.I.G. en anderen langskomen. Maar ook als je die kennis niet hebt is het genieten geblazen.

Het acteerwerk is sterk, waarbij m’n persoonlijke favoriet Renée Elise Goldsberry in haar rol van Angelica het meest memorabele moment neerzet in het nummer Satisfied met haar zang en rap, ondersteunt door een indrukwekkend moment waarin tijd wordt teruggedraaid. Ook Daveed Diggs maakt indruk met een aantal enorm energieke, zeer snelle raps die z’n flamboyante karakter ondersteunen. De film bestaat uit twee delen, waarbij het eerste deel me net iets meer wist te pakken door z’n energie. Het tweede, meer persoonlijke deel, heeft echter ook genoeg om van te genieten.

Het komt niet vaak voor dat iets kan voldoen aan de hype die er voor is ontstaan, maar in het geval van Hamilton is de hype helemaal terecht. Het komt eigenlijk zelden voor dat ik een film in korte tijd een tweede keer zie, maar inmiddels heb ik het al drie keer gezien in iets meer dan een week, staat de soundtrack regelmatig op en heb ik al de helft van het begeleidende boek gelezen. Met andere woorden, dit is op het moment m’n favoriete film van dit jaar.