Creativiteit en het tot stand komen van een werk is soms ongrijpbaar. Het is soms onduidelijk waar de drang om iets te maken vandaan komt, hoe je op een bepaald idee komt en waarom je keuzes maakt om tot het uiteindelijke resultaat te komen. Dat is iets wat deel uitmaakt van elke creatieve uiting, of dat nu films, schilderijen, muziek of iets anders is. Song Exploder is een podcast die al jaren muzikanten interviewt over een nummer dat ze hebben gemaakt. De muziek zelf wordt met behulp van de originele bestanden, soms per instrument, uit elkaar getrokken. Je hoort waarom bepaalde keuzes gemaakt zijn, welk gevoel er achter zit of welke boodschap er wordt overgedragen. Het zijn relatief korte afleveringen, vaak minder dan een half uur, waarin je na het verhaal en de muziek het uiteindelijk nummer in z’n geheel hoort. Met de serie Song Exploder maakt podcaster Hrishikesh Hirway met hetzelfde concept de stap naar een visueel medium.
In vier afleveringen komen de nummers “3 Hour Drive” van Alicia Keys en Sampha, “Losing My Religion” van R.E.M., “Wait for it” van de musical Hamilton en “LA” van Ty Dolla $ign aan bod. Een mooi gevarieerd aanbod in diverse genres, waarin bij elke aflevering duidelijk wordt hoeveel de muziek voor deze artiesten betekent. Zo vertelt Alicia Keys hoe het moeder zijn en het feit dat Sampha net z’n moeder had verloren tijdens het maken van “3 Hour Drive” een belangrijke invloed was. Zie je het enthousiasme van Lin Manuel Miranda over bepaalde onderdelen van het nummer en ontdek je dat R.E.M. eigenlijk helemaal niet wilde dat “Losing My Religion” een hit zou worden. Het enthousiasme is aanstekelijk en het verhaal achter elk nummer geeft het een extra lading.
&nbnsp;Alhoewel het in bepaalde opzichten leuk is om de reactie van artiesten op hun eigen muziek in uitgeklede vorm te zien, voegt dit uiteindelijk weinig toe ten opzichte van de originele audio vorm. Het is zelfs zo dat juist door die visuele component elke aflevering veel minder informatiedicht aanvoelt in vergelijking met de podcast. 25 minuten van een aflevering van de Netflix-serie voelt veel luchtiger aan, waardoor er naar mijn mening iets verloren gaat. Toch bevat deze serie artiesten die nog geen deel uitmaakten van de podcast afleveringen en is het in dat opzicht de enige manier om de verhalen achter de nummers van deze artiesten te horen. De serie ziet er mooi uit en ook de visualisatie tijdens de nummers zelf is het vermelden waard. Het concept van de podcast is er nog steeds, maar meer (in dit geval het visuele component) is niet altijd beter.
