Het starten aan een nieuwe serie is altijd een gok: Je weet niet van tevoren of het iets voor je is. Hoe veel afleveringen moet je zien voordat je besluit om te stoppen of verder te gaan? Waarschijnlijk zal dat na twee a drie afleveringen zijn. En dan nog kan het zijn dat de serie daarna beter/slechter wordt. Les oubliées, ook bekend als Forgotten Girls, bestaat uit zes afleveringen en je zou dus verwachten dat deze serie je na drie afleveringen er geheel van in de ban bent. Helaas was dat voor mij op dat moment nog niet het geval.
Rechercheur Christian Janvier (Jacques Gamblin) is al 15 jaar betrokken bij verschillende zaken waarbij blonde meisjes plotseling spoorloos verdwenen zijn. De lichamen zijn nooit gevonden, maar na elke verdwijning werden de kleren netjes gevouwen, vergezeld van een Maria beeldje terug gevonden. Er is dus een duidelijk link tussen de verdwijningen, maar een doorbraak is er nooit gekomen. Dat heeft ook z’n impact gehad op Janvier. Mentaal is hij aan het doordraaien. Hij vergeet dat hij bepaalde dingen gedaan heeft, ziet regelmatig de meisjes plotseling voor hem staan en heeft regelmatig woede aanvallen. De zaak heeft niet alleen effect op hem, maar ook op de relatie met z’n vrouw. Wanneer hij een nieuwe partner krijgt staat hij niet te springen, maar de twee zetten het onderzoek voort. Als ze een doorbraak lijken te hebben is Janvier echter niet overtuigd. Kan hij niet meer loslaten of heeft hij het echt bij het rechte eind?
Zoals gezegd wist de serie me na drie afleveringen eigenlijk nog onvoldoende te boeien. Het onderwerp kan zeker stof zijn tot een spannend verhaal, maar dat werd naar mijn mening onvoldoende opgebouwd. Er zat geen snelheid in het verhaal en halverwege verwachtte ik dan ook dat dat niet meer zou komen. Gelukkig gebeurt dat daarna wel, maar ik kan me voorstellen dat sommige kijkers dan al afgehaakt zijn. Zelf besloot ik de overige drie uur te kijken en dat leidt uiteindelijk tot spannende momenten. Alhoewel dit een misdaadserie is, ligt de focus toch vooral op de door de zaak getergde Janvier en is het ook een psychologisch drama. Het is geen karakter waar ik mee meeleefde, maar wel een serie waarvan je uiteindelijk wilt weten hoe de vork in de steel zit. Daarbij is het soms niet te geloven dat Janvier nog z’n werk mag doen na wat hij allemaal (buiten het boekje om) doet.
Visueel is de serie kil en grauw en voornamelijk los uit de hand geschoten met veel closeups. Overgangen lijken soms te bestaan uit momenten dat de camera niet stil kon worden gehouden, iets waar ik me aan stoorde. Dankzij het verhaal dat tegen het einde versnelt, weet de serie nog net een voldoende te scoren.
Klinkt een beetje als dertien in een dozijn en met het huidige, gigantische aanbod aan TV-series zijn er volgens mij betere alternatieven. Dit en in combinatie met jouw rating zorgt ervoor dat ik deze niet (snel) zal gaan kijken.
Het is juist een serie die anders is in vergelijking met de rest van de series, maar daardoor niet voor iedereen even toegankelijk zal zijn. Ook ik had er moeite mee. Met het grote aanbod van topseries begrijp ik je keuze helemaal!
zojuist einde serie ,ik vond het juist wel een goede serie.
Fijn om te horen dat je er wel van hebt kunnen genieten.
Zeer goede serie! Ik was geboeid van begin tot einde!
Dan lag deze serie jou iets meer dan mij 🙂