The Passenger (Le Passager) (2014) – Seizoen 1

Dat een politieserie waarin er een rituele moord gepleegd is, die vervolgens op moet worden gelost door het verleden in te duiken extreem goed en boeiend kan zijn heeft True Detective vorig jaar meer dan bewezen. Het Franse Le Passager heeft een zelfde soort uitgangspunt, maar weet deze serie het Amerikaanse succes te evenaren?

De serie opent bij een rangeerterrein, waar het levenloze lichaam gevonden wordt van een man met op z’n hoofd de afgesneden kop van een stier. Het is een verwijzing naar de minotaurus uit de Griekse mythologie en agente Anaïs Chatelet (Raphaëlle Agogué) wordt op de zaak gezet, met als opdracht het zo snel mogelijk af te wikkelen. Al snel lijkt een verdachte te zijn gevonden, maar die blijkt de weg kwijt te zijn en wordt dan ook in een psychiatrische inrichting opgenomen, onder leiding van dokter Mathias Freire (Jean-Hugues Anglade). Chatelet en Freire botsen heftig, want zij wil de verdachte zo snel mogelijk ondervragen en Freire houdt dit af. Al snel blijkt dat de moord misschien door iemand anders gepleegd is en de twee zijn genoodzaakt samen (met tegenzin) uit te zoeken wat er aan de hand is en er andere door de mythologie geïnspireerde moorden worden gepleegd.

Het uitgangspunt van de serie is fascinerend en zoals in elke politieserie vraag je je af wie het gedaan heeft en natuurlijk waarom. Het vinden van dat antwoord blijkt echter zeer moeilijk te zijn, helemaal als Freire er achter komt dat hij een verleden heeft waarvan hij zich niets herinnert. Dat geheugenverlies compliceert de zaak en brengt de twee naar verschillende plaatsen in Frankrijk.

Daarbij wordt het gat steeds dieper, zonder dat je echt veel antwoorden krijgt op de vraag waar het allemaal om draait. Voeg daar nog aan toe dat de hoofdpersonen, alhoewel prima gespeeld, niet sympathiek overkomen en het resultaat is een serie die niet zo lekker wegkijkt, ook al zijn het maar zes afleveringen. Er zijn te vaak mensen toevallig op dezelfde plek waardoor het geheel te gemaakt over komt. Als kijker krijg je daardoor niet het gevoel van een overtuigende wereld, zoals het eerder genoemde True Detective dat wel wist te doen. Het einde van dit eerste seizoen voelt afgeraffeld aan, waarbij de aftiteling geheel onverwachts verschijnt en je het gevoel bekruipt dat er nog een DVD mist. Misschien is de gedachte dat je dan met smart op een tweede seizoen zal wachten, maar persoonlijk hou ik het er bij eentje.