Nee, de bovenstaande foto is niet van the Day after Tomorrow, maar van Haeundae, een Zuid-Koreaanse rampenfilm die als ramp een vloedgolf als onderwerp heeft.
The Day after Tomorrow werd destijds gemaakt voor 125 miljoen. Haeudae is voor een beduidend minder budget gemaakt, namelijk 11 miljoen dollar (de duurste Zuid-Koreaanse film ooit). Heeft men ondanks het relatief beperkte budget toch een overtuigende film neer weten te zetten?
Deze film (die ook bekend is onder de namen Tsunami en Tidal Wave) dankt zijn naam aan Haeunda Beach, een plek waar volgens de officiële site van het Zuid-Koreaanse centrum voor toerisme 120.000 mensen op kunnen. Een perfecte plek dus om een rampenfilm te situeren.
Zoals gebruikelijk is bij dit soort films moet er natuurlijk eerst een aantal personen worden neergezet waar de kijker om geeft en meeleeft. Dit zijn een aantal lokale arbeiders, een wetenschapper die onderzoek doet naar tsunami’s, een reddingsmedewerker en een aantal rijke jongeren. Wat opvalt is dat veel van de onderlinge relaties gebracht worden met een hoop humor, wat je niet zo snel verwacht in een rampenfilm. Natuurlijk hebben de karakters onderling ook hun problemen, maar het is een mix van drama en humor die niet vervelend overkomt.
Omdat het budget relatief laag is, wordt er veel tijd aan deze verhalen besteed en is het pas laat in de film dat de daadwerkelijke ramp zich voltrekt. De effecten zien er overtuigend uit en voelen nergens goedkoop aan. Zelfs tijdens de ramp is er nog sprake van humor, zoals een scene op een brug laat zien. Grappig detail om te weten is dat de watertanks die in deze film zijn gebruikt voor een aantal effectshots eerder ook gebruikt zijn voor Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull.
Door de site van medeblogger Barry Norman las ik over deze film en was ik er zeer benieuwd naar. Het viel me niet tegen en het is verfrissend om een niet-Hollywood rampenfilm te zien die net een andere insteek heeft als wat je verwacht bij dit soort films.
Haeundae is een vermakelijke film met hier en daar clichemomenten die zeker de moeite waard is om te kijken.
