Als je op De Filmkijker bovenaan klikt op de A-Z recensies, zal het je opvallen dat het aantal recensies van Nederlandse films dat er tussen staat uitermate klein is. De Nederlandse film heeft me nooit genoeg aangesproken en natuurlijk vraag je jezelf om waarom dat is. Het grootste gedeelte van Nederlandse films waar ik van hoor zijn romantische drama’s of komedies, die m’n interesse simpelweg niet kunnen wekken. De films zitten vaak in het zelfde genre en alhoewel er hier en daar uitzonderingen zijn (het fantastische Wolf bijvoorbeeld) laat ik de films links liggen. Boy 7 wist me echter wel aan te spreken omdat het een science fiction film van eigen bodem is en ik kan me geen andere Nederlandse film in dat genre herinnen.
De film speelt zich af in de nabije toekomst, waarbij Nederland langzaam verandert lijkt te zijn in een dictatuur. Sam (Matthijs van de Sande Bakhuyzen) wordt wakker in een metro en realiseert zich al snel dat hij in gevaar is en uit handen moet blijven van de politie. Hij heeft af en toe flashbacks, maar kan zich verder niet meer herinneren wie hij is of wat hij heeft gedaan.
Langzaam maar zeker ontdek je als kijker wat Sam in z’n “vorige leven” was en hoe hij terechtkwam in een kamp waar hij samen met andere jonge rekruten ergens voor opgeleid wordt onder streng toezicht van Zero (Tygo Gernandt). Sam is daar bekend als nummer 7 en hij besluit uit te zoeken wat er precies aan de hand is.
Boy 7 is qua gevoel het best te omschrijven als een young adult film in de trant van een Divergent, waarbij het aan Sam is om een verschil te maken en een geheim te onderzoeken. Dat levert een vermakelijke film op. De film is niet in Nederland opgenomen, waardoor je je nooit helemaal thuis voelt in de toekomst die neer wordt gezet. Het acteerwerk is prima en de spaarzaam gebruikte special effects effectief. Boy 7 is daarmee een Nederlandse film zoals ik die niet gewend ben die in z’n anderhalf uur een mooi afgerond verhaal verteld.
Nostra wat is er met je aan de hand? Een Uwe Boll film, een Nederlandse film… hahaha
Maar geloof me, er zijn veel goede NL films in omloop. Wolf is daar zoals je zelf zegt een prima voorbeeld van maar het zijn vooral arthouse (light) en jeugdfilms die de meeste lof oogsten.
En oh ja, ook nog even Rabat kijken. Is van, door en met dezelfde mensen van Wolf.
Die Uwe Boll film zou ik zelf niet opgezet hebben, maar m’n vrienden wilden die zien en alhoewel ik m’n “afschuw” kenbaar heb gemaakt wilden ze ‘m toch kijken, dus vandaar š
Het was echt het science fiction element wat me aantrok tot deze film. Heb Rabat net toegevoegd aan m’n “to watch” lijst, dus dat is de eerste stap š