The Gamechangers (2015)

Rockstar Games heef altijd al z´n naam eer aangedaan. Vanaf de eerste Grand Theft Auto games (die nog niet in 3D waren) werden er dingen gedaan die nieuw waren en die voor controverse zorgden. Het extreme geweld dat uitgevoerd kon worden schokte en het eerste spel in deze reeks werd zelfs in Brazilië verboden. De franchise bleef echter populair en het was de stap naar een 3D wereld in Grand Theft Auto 3 die de serie echt populair maakte bij een breed publiek. Ik kan me nog goed herinneren toen ik die game voor het eerst bij een collega thuis speelde. Het was voor mij de reden om zo snel mogelijk een Playstation 2 te kopen. De game sprak me niet aan vanwege het geweld, maar om het feit dat het spel een overtuigende, levende wereld neer wist te zetten waarin je missies kon doen, maar ook kon besluiten om rond te rijden en naar de, vaak hilarische, radiostations te luisteren of simpelweg “mayhem” te veroorzaken en te kijken hoe lang je kon overleven.

The Gamechangers, een film die door de BBC is gemaakt voor TV, vertelt het verhaal van Sam Houser (Daniel Radcliffe) en de mensen om zich heen bij Rockstar gedurende de periode dat Grand Theft Auto Vice City net uitgekomen was en de studio begon met het maken van San Andreas en de nieuwe RAGE game-engine voor de volgende generatie spelcomputers.

Qua gevoel heeft The Gamechangers overeenkomsten met een film als The Social Network. Sam Houser is degene die een bepaalde visie heeft, die in games hetzelfde wil doen als in films en doordat je zelf de hoofdpersoon bestuurt een ervaring creëren die nog persoonlijker is. Dat gedachtegoed is voor hem extreem belangrijk en hij probeert dat door te drukken, ook al kan dat controverse betekenen. Zo wil hij in San Andreas een seksscène toevoegen, iets wat in films de normaalste zaak van de wereld is, maar z’n advocaten en collega’s maken hem duidelijk dat dat tot mogelijke problemen kan leiden.

De andere kant van het verhaal focust zich op advocaat Jack Thompson, gespeeld door Bill Paxton, die de Grand Theft Auto games ziet als moordsimulatoren, die de jeugd “brainwashed” en ze ongevoelig maakt voor geweld. Wanneer de tiener Devin Moore, die Grand Theft Auto Vice City veel speelde, wordt opgepakt voor het stelen van een auto en vervolgens op het politiebureau een wapen van een agent weet te pakken en daarmee drie leden van de politie doodschiet en wegrijdt in een politieauto, ziet Thompson een kans om Rockstar aan te klagen.

Alhoewel dit een TV-film is, ziet de film er grotendeels goed uit en zitten er een aantal leuke “touches” in. In de opening rijdt Houser op de fiets naar kantoor en worden sommige auto’s en gebouwen getoond als wireframes (de basis voor objecten in games). De scène waarin Devin Moore op het politiebureau begint te schieten is bijna zoals in de games gefilmd, inclusief een camera die achter de gestolen politieauto aangaat. Daniel Radcliffe zet Houser neer als iemand met een drive en visie die zich af en toe onbegrepen voelt en daardoor gefrustreerd raakt, helemaal als z’n studio aangeklaagd wordt voor verborgen code (Hot Coffee) die gevonden is door een Nederlandse modder (waarbij het Nederlands met een zwaar Engels accent enigszins stoort) en hij zichzelf moet verdedigen. Jack Thompson werd ten tijde van de rechtszaken neergezet als een advocaat die er af en toe vreemde ideeën op nahield en waar menig gamer hard om moest lachen, een karikatuur. Toch weet Bill Paxton hem hier neer te zetten als een persoon die vecht voor zijn idealen en waarvan je de motivatie begrijpt.

Niet alles aan de film is perfect. Zo zien sommige momenten (bijvoorbeeld het einde) er erg goedkoop uit en zijn er momenten die niet realistisch aanvoelen (wanneer de broers Houser naar een achterbuurt gaan om onderzoek voor hun game te doen en zich anders kleden). De film maakt overigens duidelijk dat de film tot stand is gekomen zonder medewerking van Rockstar en bepaalde gebeurtenissen qua timing anders gemaakt zijn. Zoals alle films die gebaseerd zijn op ware gebeurtenissen zijn er natuurlijk zaken gedramatiseerd. Het resultaat is echter een interessante film die een idee probeert te geven van wat er achter de schermen speelde bij de studio die één van de meest populaire gamefranchises ter wereld maakt.