Bridge of Spies (2015) – Recensie

De titel van een film is maar een klein detail, maar die paar woorden kunnen je pakken, vragen oproepen en intrigeren. In dat opzicht is de titel van deze film een fascinerende. Dat die voor allerlei interpretaties vatbaar is laat dit hilarische stuk uit de Jimmy Fallon show wel zien, waarbij er kinderen gevraagd werd om een verhaal te schrijven puur op basis van de titel. Hoofdrolspeler Tom Hanks is daarbij ook aanwezig om zijn rol in die stukken uit te beelden.

Gelukkig (of helaas) is deze nieuwe speelfilm van meester regisseur Steven Spielberg iets anders.

James B. Donovan (Tom Hanks) is een succesvol advocaat die binnen het kantoor waar hij werkt naam heeft gemaakt. Hij weet de feiten in de zaken die hij doet op de juiste manier te gebruiken en is daardoor succesvol. Wanneer de Russische spion Rudolf Abel (een indrukwekkende Mark Rylance) in Amerika gearresteerd wordt, stelt de baas van James voor dat hij deze spion moet “verdedigen”. Hij moet als advocaat aanwezig zijn en natuurlijk wat tegengas geven, maar er wel voor zorgen dat die Rus achter de tralies komt. James is echter niet bereid dat te doen en wil een eerlijke rechtszaak. Na Rudolf Abel maakt dat hem plotseling één van de meeste gehate mensen in Amerika. Wanneer er echter in Rusland een Amerikaan gevangen wordt genomen wordt James benaderd om een belangrijke rol te spelen in het terugkrijgen van die landgenoot. De plek van de onderhandelingen is Berlijn, waar de muur tussen oost en west net in aanbouw is en de spanningen hoog zijn opgelopen.

 De laatste jaren heeft Spielberg diverse historische verhalen op prachtige wijze verfilmd en Bridge of Spies is daar geen uitzondering op. Je zou verwachten dat dit misschien een “court drama” is of een actie/spionage film, maar dat is niet het geval. Dit is een film die meer gaat over onderhandelen, het kunnen spelen van psychologische spelletjes en het karakter dat Tom Hanks speelt kan dat als geen ander. Dankzij het sterke script, waar de Coen broers ook aan hebben gewerkt, prachtige sets en het spannende verhaal is het een film die je op het puntje van je stoel te laten zitten puur door het neerzetten van een situatie. Natuurlijk voegt Spielberg er z’n typische emotionele momenten aan toen, die echter nergens manipulatief aanvoelen. Een mooie vierde, sfeervolle samenwerking tussen Spielberg en Hanks.