The Final Girls (2015) – Recensie

Dat alles kan in een film lieten de eerste pioniers van het medium al zien. Georges Méliès deed dat al in 1902 met z’n A Trip to the Moon en ook iemand als Buster Keaton liet z’n verbeelding de vrije loop gaan. Zo stapte hij in Sherlock Jr. het filmdoek in en gebruikte dat als basis voor een aantal geslaagde grappen. Ook in Last Action Hero kwam de hoofdpersoon in een film terecht. Datzelfde gebeurt ook in The Final Girls, waarbij de personages zich plotseling in een horrorfilm bevinden.

Verwacht echter niet een film waarbij je op het puntje op je stoel zit en die gevuld is met schrikmomenten. Dit is een horrorfilm die vergelijkbaar is met films als Cabin in the Woods of Tucker and Dale vs. Evil. Duidelijke horrorelementen, maar gemixed met heel erg veel humor. The Final Girls draait om Max Cartwright (Taissa Farmiga), die haar moeder Amanda (Malin Akerman) in het verleden is kwijtgeraakt. Haar moeder speelde echter in de cultfilm Camp Bloodbath, een horrorfilm die zich afspeelt tijdens een zomerkamp en Max wordt bij een jubileum voorstelling van die film uitgenodigd.

Tijdens de voorstelling gebeurt er echter iets vreemds en ze belandt, samen met haar vrienden in die film. Ze weten dat elk karakter in de film die seks heeft wordt vermoord door een mysterieuze killer en hebben dan ook het plan om er alles aan te doen om dat te voorkomen en zelf uit de film te ontsnappen. Daarbij is het weerzien met een karakter die door haar moeder gespeeld wordt voor Max nog een extra uitdaging.

 The Final Girls is een film die heerlijk wegkijkt. De film waarin de groep belandt is zo slecht en de karakters zo cliché dat het echt genieten is. Je hebt de oversekste jock die met iedereen naar bed wil, de blondine die constant haar kleren uit wil doen enzovoort. Max en haar vrienden kennen alle clichés en kunnen van die kennis gebruikt maken om de “bad guy” te slim af te zijn. Daarnaast weet de film ook op voortreffelijke wijze gebruik te maken van het medium film om grappige situaties te creëren, bijvoorbeeld met flashbacks of een bepaald stuk van de film te blijven herhalen totdat karakters de juiste keuze maken. Ook voor mij, als niet horror fan, een aangename en zeer onderhoudende film.