Dat de wereld is verandert zal niemand verbazen, maar soms vraag ik me af hoe anders we met elkaar om zouden gaan wanneer we niet de constante afleiding hadden van Twitter, Facebook en allerlei andere apps. Het laatste nieuws, waar ook ter wereld, kunnen we binnen een paar minuten weten en lieve berichten nemen we tot ons maar vergeten we binnen een paar minuten. De “romantiek” van contact met elkaar maken lijkt min of meer te verdwenen te zijn. Niet langer bij een vaste telefoon zitten om te wachten tot iemand je belt, niet op een bepaalde tijd met iemand afspreken en geduld hebben tot degene verschijnt (en als dat niet zo is naar huis gaan) of de foto’s die je tijdens de vakantie maakt pas kunnen bekijken en laten zien als je thuis bent. Er zijn momenten dat ik dat wel eens mis en Brooklyn versterkte dat gevoel nog meer.
Eilis (Saoirse Ronan) is een jongedame die aan het begin van de jaren vijftig in Ierland er niet in slaagt om een baan te vinden. Ze werkt één keer per week in een winkel dat met ijzeren hand wordt gerund, maar ze ziet geen mogelijkheden meer en besluit haar moeder en zus achter te laten en naar Amerika te reizen. De hoop is dat ze daar wel werk kan vinden en langzaam een nieuw leven op kan bouwen. Dat lijkt aardig te lukken, maar wanneer ze door omstandigheden terug moet gaan naar Ierland moet ze een belangrijke keuze maken.
Brooklyn heeft maar liefst drie Oscar-nominaties binnen weten te slepen (beste film, beste vrouwelijke hoofdrol en voor het script) en alhoewel de film zeker de moeite waard is, zie ik zelf niet dat deze nominaties zullen worden verzilverd. Ronan draagt de film met verve en weet de benodigde emoties en groei van het karakter goed uit te beelden, maar het verhaal is verder niet heel erg bijzonder. Ik heb vooral genoten van de tijd waarin de film zich afspeelde, waarin er nog lange brieven werden geschreven en uitgaan heel anders was. En ook al heb ik dat zelf nooit meegemaakt, Brooklyn geeft je eventjes het gevoel van hoe dat moet zijn geweest.
Daar wil ik wel naartoe. Naar de bioscoop als in het echt welteverstaan 🙂
Zag de post al in m’n mail langskomen, nice!
Ja, deze film vond ik ook heel tof! Heel simpel, heel lief, niets bijzonders, maar wel een fijne zit. Zie hem echter ook geen Oscar binnenslepen.
Klopt, het is een film die lekker wegkijkt maar niet eentje die een diepe indruk achterlaat.
Lijkt me een fijne film. Maar ik wacht nog wel tot het op VOD is. 🙂
Lijkt me een prima omgeving om ‘m te zien.
Let’s go back to the past! Waar kan ik mijn reactie heen faxen Nostra? ☺
Faxen? Nee, je moet een postduif sturen! 😉