Wat zijn de gevolgen van de keuzes die je maakt? Dat is de centrale vraag bij Mr. Nobody. Het is 2092 en Nemo Nobody is de laatste sterfelijke man op aarde, terwijl de rest van de mensheid een mogelijkheid gevonden heeft om eeuwig te leven. Op 118 jarige leeftijd wacht iedereen zijn dood af, maar weet een journalist bij hem te komen en hem vragen over z’n leven te stellen. Nemo begint zijn verhaal en lijkt over verschillende levens te vertellen.
Het verhaal is geschreven en geregisseerd door Jaco Van Dormael en is eigenlijk bijna niet te beschrijven. De laatste film van Van Dormael is uit 1996 en hij heeft waarschijnlijk alle tijd genomen om deze film voor te bereiden en het resultaat is er naar. De film is een meesterwerk in elke opzicht.
Jared Leto (Requiem for a Dream) speelt overtuigend de volwassen en bejaarde Nemo. Als 118 jarige man is er weinig van zijn stem over en weet hij te verdwijnen in de make up en zijn manier van bewegen. Af en toe zie je de glinstering in z’n ogen die je zou verwachten bij een oud iemand die over z’n leven(s) verteld. Het is echt Leto’s film, maar ook de rest van de cast weet indruk te maken, ook de jongere acteurs.
De film is een waar doolhof van verschillende levens gebaseerd op verschillende keuzes die Nemo gemaakt heeft, die allemaal door elkaar heen worden verteld. Ondanks deze opzet is de film nergens onduidelijk.
Wanneer je weet dat Leto 12 verschillende versies van Nemo speelt, kan je je voorstellen wat voor een brij dit had kunnen worden. Toch is Van Dormael er in geslaagd het geheel zo te editen dat het nergens onoverzichtelijk wordt en het verhaal te volgen is.
Mr.Nobody is een indrukwekkende film over relaties, maar waarbij zelfs onderwerpen als het verloop van tijd, the butterfly effect, alternatieve dimensies (string-theorie) en de oerknal semi-wetenschappelijk op een begrijpelijke manier worden uitgelegd.
Voor mij is dit een reden waarom de film zo goed is. Dit gedeelte van de film legt de mogelijke oorzaak van de verschillende verhalen uit en laat het aan de kijker over om te beslissen wat er nu uiteindelijk gebeurd is. Zijn alle verhalen waar of is er slechts één juist?
Mr.Nobody is voor mij nu al de beste film van het jaar (ook al is de film uit 2009, hij draait nu pas in de bioscopen), tenzij Christopher Nolan met Inception nog iets beters weet neer te zetten.
Mijn favoriete film is al jaren Pulp Fiction, maar Mr.Nobody is nu aan het knagen aan die positie. In Mr.Nobody zegt Nemo dat zolang je geen keuze maakt er niets verandert en op het moment kan ik nog niet de keuze maken om Mr.Nobody aan de top van m’n filmlijst te zetten. Binnenkort ga ik de film nog een keer kijken en hopelijk kan ik de keuze dan wel maken. In ieder geval is Mr.Nobody een IMDB tien waard.
*UPDATE*
Aan het einde van het jaar is het toch nog net Black Swan geweest die de toppositie heeft weten te pakken.
Sounds very intriguing…
Mr Nobody is inderdaad geniaal. Heb hem zo snel mogelijk gekeken toen hij eindelijk in de cinema was.
Geweldig verhaal, zeer interessante personages, heerlijk camerawerk en een sublieme soundtrack maken Mr Nobody tot één van de beste films die ik in lange tijd heb gezien.
Precies, het is echt een zeer originele film en ik heb het niet vaak dat ik zo onder de indruk ben.
Pingback: Black Swan (2010) « Filmkijker
Pingback: Mijn filmjaar: 2010 « Filmkijker
Pingback: Coherence (2013) – Recensie | De Filmkijker
Pingback: Le Tout Nouveau Testament (2015) – Recensie | De Filmkijker