We hebben allemaal wel onze obsessies. Gezonde, positieve obsessies is natuurlijk niets mis mee. Of dat nu heel tijdelijk is als je bijvoorbeeld heel graag een bepaald artikel wilt kopen en je je helemaal inleest/Youtube video’s er over bekijkt en niet kan wachten tot het op je deurmat valt (of heb ik dat alleen maar?) of het tot je willen nemen van heel veel informatie over een specifiek onderwerp. Een obsessie geeft je een drive, motivatie om dingen te doen en soms je te pushen naar een indrukwekkend resultaat. Maar een obsessie kan ook de andere kant opgaan en er toe leiden dat je nergens anders meer een oog voor hebt, je niet langer normaal functioneert en in sommige situaties ook anderen emotioneel raakt. Hoe dat kan uitpakken laat The Perfect Guy zien.
Leah (Sanaa Lathan) is een succesvolle lobbyist die samen met haar vriend Dave (Morris Chestnut) al een paar jaar gelukkig samenwoont. Er broeit echter iets onder het oppervlak en na een bezoek aan vrienden krijgen de twee ruzie en besluit Dave te vertrekken. Leah pakt haar leven weer op en ontmoet de charmante Carter (Michael Ealy) die in korte tijd haar hart weet te veroveren. Ze intoduceert hem aan haar ouders en ook die weet hij in te palmen, maar op de weg naar huis ziet Leah een kant van Carter die ze nog niet eerder gezien heeft. Een kant die haar zo bang maakt dat ze besluit een punt achter hun relatie te zettten. Carter gaat daar echter niet mee akkoord en verandert van “the perfect guy” in een obsessieve stalker.
Soms zou je willen dat je niet al een bepaalde “last” aan filmkennis meedraagt, dat je niet de ervaring hebt om te kunnen voorspellen hoe een bepaalde situatie zich zal gaan ontwikkelen. Helaas is dat voor mij wel zo en The Perfect Guy heeft maar weinig verrassingen in petto voor de doorgewinterde kijker. Toch is dit dankzij het sterke acteerwerk van Ealy en Lathan geen vervelende film om te kijken en het is uiteindelijk een vermakelijk tussendoortje die meer originaliteit had moeten hebben om echt indruk te maken.
Erg jammer, zou wel leuk geweest zijn als dit zo’n vergeten pareltje was 🙁
Tsja, hij is zeker niet slecht, maar er zat meer in…
Ik vond het ook geen sterke film. Mijn cijfer was dan ook lager, maar de kritiek die wij geven komt op hetzelfde neer. Kon Lathan en Ealy wel waarderen (vooral van Lathan heb ik de nodige films gezien). Mijn eigen recensie van deze film: http://www.meneervevie.com/films/the-perfect-guy-2015-recensie/
Ik kan me die recensie nog herinneren, erg leuk geschreven. Ik kan een lagere score wel begrijpen, maar uiteindelijk heb ik me er nog redelijk mee vermaakt, dus vandaar een zesje 🙂
Staat nog op een lijstje ergens 🙂 Zo te lezen heb ik tot nu toe weinig gemist.
Is het een must see? Nee, maar hij is ondanks z’n clichés nog redelijk vermakelijk.
Deze sla ik (voorlopig) maar even over.
Ja, daar mis je niet heel veel aan…
Lijkt me echt zo’n film die je eigenlijk al meerdere keren in een ander jasje hebt gezien, maar toch lijkt het me vermakelijk.
Daarmee vat je het inderdaad goed samen!