Complottheorieën zijn altijd erg interessant. Vaak niet eens omdat ze misschien waar zijn, maar eigenlijk meer omdat ze laten zien hoe creatief de mens kan zijn in het verzinnen van een uitleg voor iets. Je hoeft maar naar een documentaire als Room 237 om er achter te komen dat zelf één enkele film van Stanley Kubrick (in dit geval The Shining) de basis vormt voor allerlei interpretaties, de één nog vreemder als de andere. Eén daarvan was dat The Shining hints bevat die zouden bewijzen dat Kubrick de maanlanding gefilmd heeft. Deze theorie neemt Moonwalkers als uitgangspunt en gaat er over dat de Amerikanen Kubrick willen inhuren om de maanlanding te filmen voor het geval de echte missie mislukt. Is deze basis sterk genoeg om een komedie op te baseren?
Jonny (Rupert Grint, je weet wel, die van Harry Potter) is de promoter van een rockgroep die er maar niet in wil slagen om de band succes te brengen en daarmee ook zelf er flink aan te verdienen. Het lukt hem dan ook amper om rond te komen en wanneer hij CIA-agent Kidman (Ron Perlman) ontmoet, die op zoek is naar Stanley Kubrick en bereid is veel geld te betalen, ziet hij een kans om z’n slag te slaan. Hij overtuigt een vriend van hem zich voor te doen als Kubrick, het geld te pakken en daarmee eindelijk het leven te kunnen leiden waar hij van droomt. De praktijk is echter anders, wanneer niet alleen Kidman achter hen aankomt, maar ook anderen.
Moonwalkers is het beste te omschrijven als een actiekomedie die qua vibe sterke overeenkomsten heeft met een film als Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Perlman is perfect gecast als de gewelddadige CIA-agent. Grint speelt hier in principe dezelfde rol als in de Potter-films en weet daarmee dus niet overtuigend te laten zien dat hij meer kan. Het verhaal zelf heeft z’n leuke momenten, maar toch slaagt de film er als geheel niet in om te blijven entertainen. Als je fan van Perlman bent dan zal valt er zeker wat te genieten, ook qua actie, maar helaas blijkt het uitgangspunt van deze film net niet sterk genoeg om tot een bevredigend resultaat te komen.
Je vergeet wel de Belgische acteur te vernoemen die hierin meespeelt: Tom Audenaert 😉
Mijn excuses, dat wist ik niet, maar ik moet wel toegeven dat hij erg grappig was in z’n rol!
Ik vond Room 237 niet de moeite, de spot drijven met Kubrick ervaar ik als heiligschennis en van jouw eindbeoordeling wordt ik ook niet vrolijk. Deze laat ik aan me voorbij gaan.
Room 237 vond ik al documentaire tegenvallen, maar het liet wel zien hoe inventief mensen kunnen zijn. Kan me voorstellen dat je deze ook niet echt hoeft te zien.