De Filmkijker interviewt… Emily Ting

Ze was in het verleden al verantwoordelijk voor diverse shorts, waaronder het romantische The Distance Between, en een documentaire over het overnemen van het speelgoedbedrijf van haar vader. Met It’s Already Tomorrow in Hong Kong maakt ze haar “feature film” debuut. Ik sprak met haar over deze film, haar inspiratie, ervaringen en de uitdagingen van het uitbrengen van een onafhankelijke film.

Deze film gaat over het ontmoeten van de juiste persoon op het verkeerde moment en hoe je daarmee omgaat. In andere interviews vertel je dat het verhaal gedeeltelijk gebaseerd is op je eigen ervaringen en de inspiratie was voor het schrijven van het script. Zijn er andere “walk-and-talk” films die je bij het schrijven inspireerden?
Mijn grootste inspiratie is natuurlijk de “Before Sunrise” trilogie. Voordat ik de inspiratie uit m’n eigen leven had voor dit specifieke verhaal, had ik al het verlangen om een “Before Sunrise” in Hong Kong te maken. En naast “Before Sunrise” ben ik ook zwaar beïnvloed door Sofia Coppola’s “Lost in Translation” en Wong Kar Wai’s “In the Mood for Love” en “Chungking Express.” Ik ben niet de eerste filmmaker die een eerbetoon aan “Before Sunrise’ maakt en een aantal van m’n favoriete ‘walk and talk’ romantische films zijn “Medicine for Melancholy,” “In Search of a Midnight Kiss” en “Weekend”.

Ruby was gedeeltelijk gebaseerd op je eigen ervaringen in Hong Kong. Het karakter werkt als speelgoedontwerper. Aangezien jouw familie ook actief is in de speelgoedindustrie vroeg ik me af of je zelf, net als Ruby, ook speelgoed ontworpen hebt?
Ja, ik heb Justin Beaver en Moos Like Jagger ontworpen. Al het speelgoed dat je in de film ziet (bij de Temple Street markt) zijn van mijn speelgoedbedrijf!

Jamie Chung en Bryan Greenberg zijn beide ervaren acteurs. Hoe was het om met ze samen te werken?
Zelf maakte ik voor de eerste keer zo’n film en ik zal altijd dankbaar zijn dat Jamie en Bryan een kans namen met mij en de film. Er is zeer veel vertrouwen nodig vanuit hen om het vliegtuig te pakken, de halve wereld rond te vliegen om vervolgens de hoofdrol te spelen in een kleine onafhankelijke film met een laag budget met een filmmaker die dat voor de eerste keer doet. Het was echt een droom om met ze te werken. Het succes van de film hangt compleet af van de chemie tussen de twee op het scherm en dat is ze meer dan gelukt!

Iets wat ik erg goed vond aan deze film is hoe je er in slaagt om zo’n intieme band tussen deze twee mensen in zo’n grote en drukke stad over te brengen. Natuurlijk speelt de acteerprestatie van de hoofdrolspelers hierin een belangrijke rol, maar hoe zorg je wanneer je dit filmt dat je dat ook daadwerkelijk vastlegt?
Ik kan me de eerste dag dat we begonnen met filmen nog goed herinneren. We schoten op Nathan Road, de drukste straat in Kowloon. We zetten de acteurs in deze drukke straat neer en gingen aan de andere kant van de weg staan met een lange lens om ze te ‘bespioneren’. Daardoor liep het publiek ze voorbij zonder zich er van bewust te zijn dat het acteurs zijn. Dat deden we tijdens de gehele periode dat we de film maakten, met constant de focus op de intimiteit tussen de twee karakters, terwijl de bruisende stad ook aanwezig is.

Alhoewel ik het niet zal verklappen was ik een enorme fan van het einde van de film en was het precies zoals ik hoopte dat het zou eindigen. Wel vraag ik me af of we deze karakters ooit nog terug zullen zien in een andere film?
Ik ben blij om te horen dat je fan bent van het einde. Het is er eentje waar op z’n zachtst gezegd de meningen over verdeeld zijn en niet iedereen houdt er van. Ik heb er zelfs in het verleden haatmails over gehad! Maar ik probeerde het einde er eentje te maken die op emotioneel vlak veel impact zou hebben, omdat ik denk dat je je als kijker niet realiseert hoeveel je meeleeft met hun band tot het einde. Het einde was echter niet zo gekozen zodat er een vervolg kan worden gemaakt. Maar omdat er wel heel veel vraag is naar een vervolg, is het zeker wel zo dat ik heb zitten denken aan een volgend deel of een spin off.

Wat voor apparatuur heb je gebruikt om de film op te nemen? Je hebt vaak gefilmd in drukke straten die niet afgezet konden worden.
Het grootste gedeelte van de film is geschoten met een Canon C500 (die we wonnen van een onafhankelijke film beurs). We hadden een simpele setup nodig die ons in staat stelde om snel te werken (“run and gun it”). Maar voor de lange wandelingen waarbij er veel gepraat werd gebruikten we een steadicam zodat de camera mooi meezweeft en niet afleidt. Wat betreft het geluid hadden de acteurs bijna de hele tijd een microfoon. Het was pas toen we binnen in de bar filmden dat we een boom microfoon gebruikten.

Met de ontwikkelingen in techniek is het maken en distribueren van films een stuk makkelijker geworden. Hoe moeilijk is het om als onafhankelijke filmmaker op te vallen met je film?
Ja, ik denk dat het met de goedkope technologie van vandaag het makkelijker dan ooit is om een film te maken. En met video on demand is het ook veel makkelijker om zo’n film te distribueren. Maar daardoor zijn er wel VEEL meer producten voor de consument om doorheen te spitten in vergelijking met vroeger. Om op te vallen is het denk ik belangrijk dat je van tevoren, voordat je begint met filmen, bepaalt wie je publiek is. Elk jaar worden er heel veel romantische komedies gemaakt die zich afspelen in New York en Los Angeles, maar het publiek heeft nog nooit een Engelstalige romantische film gezien die zich afspeelt in Hong Kong. Je gokt erop dat het publiek waarvoor je het maakt dat wil zien en wanneer de film uiteindelijk af is moet je je marketing op die groep richten.

Wat zijn de huidige plannen om de film in Europa uit te brengen?
Ik ben redelijk gefrustreerd door het gebrek aan interesse voor distributie van de film in Europa. Maar ik ben op het moment bezig om de internationale rechten uit te zoeken en hopelijk lukt het me de film binnenkort buiten Amerika beschikbaar te krijgen op iTunes, Amazon en Netflix.

Kijkend naar de score op Rotten Tomatoes is je film er goed ontvangen en dat moet een voldaan gevoel geven omdat je ook zelf de film gefinancierd hebt. Heeft dat succes ook geresulteerd in nieuwe kansen?
Ja, zeker. Het is heel erg moeilijk om financiers over te halen om een kans te nemen met iemand die z’n eerste film maakt, omdat je nog niet hebt bewezen dat je een film kan maken. Dat is de reden waarom ik de beslissing nam om geld te sparen en zelf deze eerste film te bekostigen, in plaats van dat ik moest afwachten of iemand me een kans zou gunnen. Maar op basis van het succes van de eerste film heb ik nu al afspraken gehad met managers, agenten en productie maatschappijen. Alhoewel het nog afwachten is of ik een tweede film gefinancierd krijg, heb ik in ieder geval meer connecties dan toen ik dit hele proces begon.

Waarom zou het publiek It’s Already Tomorrow in Hong Kong moeten zien?
Hou je van het opgelaten gevoel dat je hebt na een zeer veelbelovende eerste date? Als dat zo is, dan zou je ook “Already Tomorrow in Hong Kong” moeten zien, want ik wil dat dat het gevoel is dat de kijker heeft bij het zien van deze film. En daarnaast denk ik dat Hong Kong klaar is voor haar romantische close up en ook dat het tijd is dat een Aziatische Amerikaanse de romantische hoofdrol speelt voor de verandering.