Our Little Sister (2015) – Recensie

Gemengde gezinnen, waarbij er sprake is van kinderen uit verschillende relaties, kunnen zo nu en dan zorgen voor problemen. Het kan zijn dat één van de kinderen niet met de anderen kan opschieten of geen goede band met de stiefouder heeft of er is sprake van frictie tussen de ouder in het gezin en de ex die regelmatig nog ten tonele verschijnt. Doordat scheidingen steeds vaker voorkomen komen dit soort gezinnen vaker voor en ook in Our Little Sister is er sprake van zo’n gezin.

De film speelt zich af in Japan waar drie zussen met elkaar samenwonen in het ouderlijk huis. Ze hebben al jaren geen contact meer gehad met hun moeder, die in een ander stad woont, en krijgen te horen dat hun vader is overleden. Die is ook al een tijd geleden vertrokken, opnieuw getrouwd en heeft weer een dochter gehad. Alhoewel de oudste zus niet staat te springen om de begrafenis te bezoeken (ze verwijt haar vader van het vertrek van hun moeder), gaan ze uiteindelijk toch en ontmoetten ze hun jongste (half)zus Suzu. Ze nodigen haar uit om bij hen in te trekken. Daar leer zowel Suzu als de kijker de zussen en de omgeving waarin ze opgroeiden beter kennen.

 Het woord wat er bij me opkwam tijdens het kijken van Our Little Sister is subtiliteit. Het is leuk om tijd door te brengen met de vier zussen en naarmate de film vordert leer je door diverse korte gesprekken kanten kennen van elk van ze waardoor je een dieper begrip krijgt van de issues waar ze mee worstelen. Of dat nu de manier is waarop hun moeder hen in de steek gelaten heeft of hoe één van de zussen omgaat met de man die ze regelmatig ziet. Het is allemaal erg ingetogen geschoten, waardoor de natuurlijke pracht opvalt. Er is één shot waarin de jongste zus samen met een jongen van school door een lange tunnel van kersenbloesems fietst die door z’n schoonheid zo’n moment is dat je bijblijft. Het maakt van Our Little Sister zo’n film die je op een “lazy sunday” opzet om je voor twee uur onder te dompelen in de wereld van deze vier zussen.