Je hebt van die acteurs en actrices waarvan je bijna blind elke film ziet waar ze inspelen. Dat was voor mij een lange tijd zo voor Nicolas Cage (de laatste jaren iets minder), maar ik kan nog steeds erg genieten van films waarin Jason Statham, Schwarzenegger of Stallone spelen. Hetzelfde is het geval voor Dwayne Johnson. De voormalig worstelaar heeft zich sinds The Scorpion King meer dan bewezen en kan door zijn aanwezigheid slechte films/series toch nog verdraaglijk maken (Ballers, I’m looking at you). Hij is een actiester die ook op succesvolle wijze komedies weet te doen en vorige week nog met een bombastische trailer z’n nieuwe YouTube kanaal presenteerde. Iemand die niet bang is om gek te doen waarbij dat niet gemaakt aanvoelt. Central Intelligence is z’n nieuwste komedie waarin hij samenwerkt met comedian Kevin Hart. Met de tagline “Saving the world takes a little Hart and a big Johnson” wordt de toon al gezet, maar levert dat een leuke komedie op?
De film opent met een shot van Dwayne Johnson zoals je hem nog nooit eerder zult hebben gezien, wanneer z’n karakter Bob Stone nog op de middelbare school zit. Hij is degene waar iedereen grappen over maakt, terwijl Calvin Joyner (Kevin Hart) de meest populaire persoon van de school is. Jaren later lijkt Calvin als “most likely to succeed” niet z’n dromen waar te hebben gemaakt. Hij werkt in een klein kantoor en ziet een promotie aan zich voorbij gaan. De relatie met z’n vrouw Maggie (Danielle Nicolet) zit ook in het slop en alhoewel hij heeft afgsproken om samen met haar in therapie te gaan probeert hij er onderuit te komen. Wanneer hij dan ook een uitnodiging via Facebook krijgt om te connecten met Bob Stone doet hij dit meteen. Alhoewel Bob wel erg opdringerig is en meteen wil afspreken stemt Calvin toe. In levende lijve blijkt Bob niet meer de persoon te zijn die hij vroeger was en wordt Calvin meegetrokken in een internationaal web van intrige waarbij het onduidelijk is of Bob wel de persoon is die hij zegt te zijn.
Als je eerder films met Kevin Hart zou je misschien verwachten dat hij z’n drukke zelf weer is, maar dat valt mee. Hij is voornamelijk de serieuze van de twee en het is Johnson die verantwoordelijk is voor de grappen. Of dat nu is omdat hij op onverwachte momenten verschijnt of gewoon een bizarre actie onderneemt, het werkt en het is aan Hart om er op te reageren. De twee zijn een leuk komisch duo en alhoewel het verhaal, dat over het achterhalen van een geheime code gaat, niet bijzonder is te noemen werkt deze komedie goed. Een perfecte komedie om even lekker bij te ontspannen en niet te veel na te denken.
Vond inderdaad dat Kevin Hart aan het begin van de film verbazingwekkend serieus acteerde, maar naarmate e.e.a. vorderde verviel hij toch wel weer in z’n stereotype (hoge stem, gekke bekken, de onwetende leek die het kwaad mijdt maar er daardoor juist middenin belandt). Zijn slagen in dergelijke films is wat mij betreft afhankelijk van de medespeler, en in combi met the Rock werkt het wel. Al zie ik the Rock liever ‘serieus’, in The Fast and the Furious, terwijl ik Kevin Hart nagenoeg perfect vond in het gezelschap van komedieheld Ice Cube (Ride Along).
Hij was iets minder serieus verder in de film, maar ten opzichte van Johnson viel dat voor zijn doen toch redelijk mee. The Rock is serieus inderdaad erg tof, maar dit kan ik ook waarderen….The Tooth Fairy…dat gaat weer net te ver (weet niet of je die wel eens gezien hebt).
Nee, ik was tot deze film redelijk onbekend met the Rock op comedy-gebied. Recente herinneringen zijn die van the Fast and the Furious, Hercules en San Andreas, en dat zijn toch allemaal ‘normale’ actie-rollen.
Deed ergens af en toe wel wat vreemd aan hem zo te zien… helemaal weg ervan ben ik niet, maar voor een keer is het wel aardig, Johnson in zo’n rol:)
Dan is het inderdaad even vreemd om hem zo te zien 🙂
Niets voor mij, vrees ik 😊
Kan ik begrijpen 🙂
Ik wil deze film nog zien vanwege Johnson en Hart. 🙂
Zeker doen dan 🙂
Volgens mij is dit de eerste positieve recensie die ik erover lees. Loop er vooralsnog niet warm voor.
Heb je trouwens gezien hoeveel films nog uit moeten komen Dwayne Johnson? Je kunt jezelf af gaan vragen in welke films hij niet te zien zal zijn.
Ik kan dit soort films waarderen en heb er eigenlijk geen andere recensies over gelezen.
Ja, die is erg druk bezig en dat vind ik helemaal niet erg!
Pingback: Jumanji: Welcome to the Jungle (2017) – Recensie | De Filmkijker