The Final Countdown (1980)

Soms kan het interessant zijn om te fantaseren hoe bepaalde films er uit hadden gezien als een andere beslissing was genomen. Wat als bepaalde acteurs ja zouden hebben gezegd tegen nu iconische rollen? Zou de film dan ook een succes zijn geworden? Hetzelfde kan je doen over historische gebeurtenissen. The Final Countdown doet dat op een zeer originele manier.

Warren Lasky (Martin Sheen) moet aan boord van het vliegdekschip USS Nimitz voor een mysterieuze opdrachtgever kijken hoe het er aan toe gaat. Het schip vertrekt de Stille Oceaan op en komt daar in een vreemde storm terecht. Communicatie lijkt niet langer meer te werken en de enige signalen die het schip ontvangt lijken die van oude shows te zijn. Kapitein Matthew Yelland (Kirk Douglas) roept z’n team bij elkaar om een verklaring te zoeken en langzaam komen ze tot de conclusie dat ze mogelijk terug in de tijd zijn gegaan, meer specifiek op de dag voor de aanval op Pearl Harbor. Mocht dat daadwerkelijk zo zijn, zouden ze dan met hun moderne apparatuur moeten ingrijpen?

 Het is een concept dat je meteen aan het denken zet, want zo’n vliegdekschip zit niet alleen vol met vliegtuigen die geen match zijn voor de Japanse, maar heeft daarnaast technologie aan boord waardoor het alleen waarschijnlijk de Japanse vloot zou kunnen verslaan. Maar dat is niet de enige reden om deze film te zien. Het schip is een centraal karakter dat veel in beeld komt en ook de vliegtuigen zelf zijn op prachtige wijze geschoten. Het verbaast dan ook niet dat de marine de film gebruikte om personeel te rekruteren. Het tijdreiselement is onverklaarbaar en plaatst de personages in een situatie waar je je nooit op kan voorbereiden. Zowel Sheen als Douglas weten het verhaal goed te verkopen. Het maakt van The Final Countdown een erg boeiende film die je fantasie aanzwengelt en waarbij je voor probeert te stellen wat er gaat gebeuren.