Soms loont het de moeite om als je op zoek bent naar een film om te kijken niet als eerste Netflix opent (of Ziggo Prime etc), maar een keer een andere service die ook video’s heeft. Voor mij was het in dit geval Steam. De service is vooral bekend als de plek om games te kopen, maar het heeft ook een video sectie. Zo staat daar bijvoorbeeld de documentaire Raiders!: The Story of the Greatest Fan Film Ever Made op, eentje die ik ook al een tijd graag wil zien (en nu ook via Netflix te zien is). Maar ook kwam ik Man vs Snake tegen en omdat ik een zwak heb voor games besloot ik eerst deze film te kijken.
Voor degenen die oud genoeg zijn om nog de eerste Nokia-toestellen te hebben meegemaakt was er één spel dat immens populair was: Snake. Zelf heb ik ook heel wat uren besteed aan dit spel waarin een slang steeds langer wordt naarmate hij meer eet totdat hij uiteindelijk in z’n eigen staart bijt en het game over is. Het is echter niet de eerste versie van de game, dat was namelijk Nibbler. Een spel dat relatief onbekend is, maar wel een kleine groep fans heeft. Het is een spel dat geen einde heeft en dus een goede speler in staat stelt om marathonsessies te spelen. Het is ook een spel dat een score heeft die tot 999.999.999 kan gaan en daarna weer naar 0 gaat en blijft tellen waardoor je dus meer dan een miljard punten kan halen. Tim McVey was de eerste die dat lukte op 17 january 1984. Het was tijdens de arcade hype van de jaren tachtig wereldnieuws. McVey dacht sinds toen het record nog steeds te bezitten, maar er was in Italië iemand die het in diezelfde periode had verbeterd. McVey zei destijds dat wanneer dat ooit gebeurde hij het record terug zou pakken en dat is precies wat hij in deze documentaire probeert.
McVey, die inmiddels in de veertig is en veel overgewicht heeft moet trainen om de poging te doen. Hij moet niet alleen het spel weer goed onder de knie krijgen, want om meer dan een miljard punten te halen moet je bijna 40 uur spelen (en het spel is niet te pauzeren). Hij krijgt echter ook te maken met een rivaal die ook de hoogste score wil behalen.
De film heeft dezelfde stijl als The King of Kong: A Fistful of Quarters (zelfs Billy Mitchell en Walter Day van Twin Galaxies zijn veel in beeld), maar is niet zo spannend en heeft niet zo’n “villain” als Mitchell. Toch is het nog steeds een leuke documentaire om te kijken. Het zijn mannen met een bepaalde obsessie en de Twin Galaxies wereld fascineert me omdat ze naar mijn mening heel erg kieskeurig zijn in het wel of niet toekennen van records. Zo weigeren ze eerste de score van de Italiaan als officieel te bestempelen, maar veranderen later weer hun verhaal naar aanleiding van wat er in Amerika gebeurt. Het gevoel overheerst (en dat was bij King of Kong ook) dat ze niet echt objectief zijn.
De film ziet er niet overal fantastisch uit (een groot gedeelte is jaren geleden opgenomen), maar de geanimeerde stukken zijn een genot voor het oog. Als je een fan bent van documentaires over videogames en King of Kong goed vond, dan zou je best ook wel van Man vs Snake kunnen genieten.
Hahahaha, 40 uur achter elkaar Snake spelen. Ik werd al gek na 4 minuten 🙂
Ja, is echt bizar…ik zou zo lang niet eens films kunnen kijken..