Ik besloot weer eens een keer buiten m’n “comfort zone” te treden door Love & Friendship te kijken. Normaliter ben ik totaal geen fan van kostuumdrama’s. De setting en gebeurtenissen weten me namelijk maar zelden te boeien (uitzonderingen daargelaten zoals bijvoorbeeld Amadeus), maar soms moet je iets weer een kans geven. Deze film leek me een goede keuze. Over het algemeen waren de recensies lovend over de film en aangezien het bronmateriaal gezien wordt als een klassieker, Jane Austen’s “Lady Susan” en dit ook nog eens komisch was, zette ik deze met redelijke verwachtingen op.
Het is rond 1790 en Lady Susan (Kate Beckinsale) is pas weduwe geworden. Ze wil echter het goede leven dat ze heeft behouden en gaat niet alleen op zoek naar een rijke man voor zichzelf, maar ook voor haar dochter Frederica. Ze gaat naar Churchill, waar haar zwager Charles Vernon met z’n vrouw woont. Daar hoopt ze iedereen zo te kunnen bespelen om haar doel te bereiken.
Helaas slaagde Love & Friendship er niet in om me aan het lachen te brengen. Het verhaal komt traag op gang en de introductie van de karakters, met een portret en een beschrijving, doet denken aan de beschrijving in een boek. Dat past niet in een film en doordat er in een kort tijdsbestek veel namen langskomen op deze manier is het maar moeilijk om het allemaal te onthouden. Ook tijdens de ontwikkelingen lijken regelmatig delen uit het verhaal te missen, waardoor ik regelmatig de draad kwijt was. Helaas was er ook bijzonder weinig te lachen, met als enig lichtpuntje Tom Bennett als Sir James, die allerlei onnozele opmerkingen maakt en ook in zijn spel humor uitstraalt. Helaas was dit voor mij dus een bevestiging dat ik kostuumfilms links moet laten liggen, maar gezien andere recensies ben ik in de minderheid.
