Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922) – Recensie

Film heeft vele iconische beelden, die soms de film zelf overstijgen en een plekje krijgen in het algemene bewustzijn. Beelden die iedereen kent, maar waarvan je bijna zeker weet dat niet iedere persoon de film waaruit die beelden komen gezien heeft. Denk bijvoorbeeld aan Marilyn Monroe en haar opvliegende jurk. Een beeld dat iedereen kent, maar uit welke film is dat? Het is een beetje een strikvraag omdat de iconische foto niet daadwerkelijk in de film zit, maar ik denk dat zeker 90% van de mensen de The Seven Year Itch niet hebben gezien of je kunnen vertellen waar het over gaat. Het beeld van Nosferatu uit deze film is ook iconisch te noemen, maar ik had de film in al die jaren dat ik al kijk nog nooit gezien. Vandaar mijn keuze als Blindspot film, want daar moest verandering in komen.

Nosferatu is al een oude film, maar dat betekent niet dat deze niet meer relevant is. Als je kijkt naar de top 100 horror films dan ontbreekt deze niet (bij Rotten Tomatoes staat deze bijvoorbeeld op de 2e plek). De film vertelt het verhaal van Bram Stoker’s graaf Dracula, maar omdat de studio de rechten op het boek niet kon krijgen werden er wat wijzigingen aangebracht. Vampier werd Nosferatu en graaf Dracula werd veranderd in graaf Orlok. De familie van Stoker spande echter een rechtszaak aan die ze wonnen (het zou het einde betekenen voor filmstudio Prana, die alleen deze film maakte) en alle kopieën van de film moesten worden vernietigd. Gelukkig was er de film al internationaal gedistribueerd, waardoor we er nu nog steeds van kunnen genieten. Wat meteen opvalt is dat wanneer je een goede kopie kijkt (in Amerika valt de film onder “public domain” en is er daardoor op Youtube een HD versie te bekijken) hoe tijdloos de film is. Natuurlijk zijn er momenten waarop je kan zien dat het medium film nog niet volledig ontwikkeld was, maar regisseur F. W. Murnau gebruikt diverse technieken om een donkere, bovennatuurlijke sfeer neer te zetten.

 Aangezien ik zelf geen horror-fan ben kende ik het verhaal van Dracula niet erg goed, maar de film wijkt (volgens Wikipedia) maar weinig af van het verhaal van Stoker. Max Schreck zet Orlok neer als een angstaanjagende vampier. Dankzij de makeup en zijn houding krijg je het gevoel alsof je naar iets kijkt wat al eeuwen leeft en er daardoor bijna niet meer menselijk uitziet. Het is ook deze versie van Dracula die je terugziet in What We Do in the Shadows. Eng is de film niet, maar het weet wel het gevoel van angst goed uit te beelden. Het is dan ook een film die de echte filmfan een keer moet hebben gezien, want deze film maakt een belangrijk deel uit van de filmgeschiedenis.