Toen ik opgroeide keek ik, waarschijnlijk net zoals ieder kind, veel naar TV. Het grootste aanbod van tekenfilms was echter niet in het Nederlands, maar in het engels (of duits op de ZDF). Dankzij die niet-Nederlandstalige series kon ik al een redelijk woordje engels spreken toen ik uiteindelijk op school de taal moest leren. Door de jaren heen is dat echter veranderd en bijna alles wat nu wordt uitgezonden/beschikbaar is op VOD/in de bioscoop draait is nagesynchroniseerd. Het is een ontwikkeling die ik zelf niet toejuich, want juist daardoor duurt het langer voordat kinderen een andere taal horen/leren. Er zijn scholen waar er vanaf de laagste klassen al les wordt gegeven in het engels, maar ik denk dat juist ook entertainment een bijdrage kan leveren die nu mist. Nasynchronisatie is in Nederland daarmee ingeburgerd, maar veel later dan dat in andere landen, zoals Italië, Frankrijk of Duitsland, het geval was. De documentaire Being George Clooney focust zich (voornamelijk) op de stemacteurs die de rol van George Clooney in diverse landen spelen, waaronder Turkije, India, Brazilie, Duitsland, Italie en Frankrijk.
De diverse acteurs spreken over het vak en hoe zij een invulling geven aan een performance van een acteur die ze in het echte leven nog nooit ontmoet hebben. Deze stemacteurs zijn vaak zo vervlochten met het uiterlijk van Clooney dat wanneer een andere acteur de stem doet het filmgaand publiek daar over klaagt (zoals in Duitsland gebeurde). Hetzelfde was ook het geval toen Robert De Niro besloot om voor The Godfather 2 zelf zijn teksten in het Italiaans in te spreken. De Italianen vonden dat het niet als De Niro klonk. De titel van de documentaire dekt niet meteen de lading, want er komen ook stemactrices voorbij die bijvoorbeeld de stem van Scarlett Johansson. Stemacteurs worden niet overal hetzelfde gewaardeerd. In Italië worden ze uitgenodigd voor TV optredens en zijn ze immens populair, maar in andere landen moeten ze vechten voor hun rechten. Er is een stemacteur in Duitsland die een rechtszaak begon tegen Disney omdat hij vond dat hij beter betaald moest krijgen volgens Duits recht. Of hij de zaak nu wel of niet wint maakt voor hem eigenlijk niet meer uit, want door z’n actie staat hij bij zowel Disney als het grootste Duits stemcasting buro op een zwarte lijst.
Being George Clooney laat je wel iets meer zien over het nasynchroniseren van films en de achtergronden van de acteurs zelf, maar gaat helaas te weinig in op de issues die er spelen en mist wat diepgang. De geschiedenis wordt slechts kort aangestipt en het gehele proces komt ook minimaal aan bod. Als je op zoek bent naar een film over stemacteurs dan is I Know That Voice een betere film.
Being George Clooney is beschikbaar via Netflix