I Don’t Feel at Home in This World Anymore (2017) – Recensie

Je kent ze wel, die dagelijkse kleine frustraties. Een collega of huisgenoot die iets niet opgeruimd heeft, mensen in de supermarkt die net doen of ze je niet zien en snel nog even bij de kassa voordringen of een andere bestuurder die bij het ritsen achter je rijdt en nadat jij geritst heb toch nog voor jou wil invoegen. Afhankelijk van je eigen gemoedsrust laat je dat van je afglijden of laat je je even helemaal gaan. Voor Ruth (Melanie Lynskey) stapelen dat soort momenten zich geleidelijk op. Wanneer ze er dan als ze thuiskomt ook nog eens achterkomt dat er ingebroken is en de politie ook bijzonder weinig lijkt te kunnen doen, is het voor haar genoeg.

Ze besluit het heft in eigen handen te nemen en in de buurt te gaan rondvragen of anderen iets hebben gezien. Daarbij ontmoet ze Tony (Elijah Wood), een beetje vreemde man die zegt een soort ninja te zijn en haar uiteindelijk wel wil helpen om de daders op te sporen. Samen komen ze daarbij in een aantal vreemde situaties terecht.

I Don’t Feel at Home in This World Anymore is zo’n film die moeilijk in een hokje te plaatsen is. Het is gedeeltelijk een komedie met gitzwarte humor, maar tegelijkertijd ook een detective/thriller/crime/drama. Toch werkt die mengelmoes van genres en stijlen erg goed dankzij het heerlijke spel van Lynskey en Wood. De twee zijn goed op elkaar ingespeeld en hun karakters hebben maar één doel voor ogen, ongeacht wat ze daarvoor moeten doen. Dat resulteert in een aantal onverwacht gruwelijke momenten die tegelijkertijd ook komisch zijn. Het is misschien geen film die iedereen meteen zal aanspreken, maar als de trailer je interesse wekt zou ik deze zeker een kans geven.