Oorlog is een onderwerp waar veel films over worden gemaakt, of het nu over de soldaten gaat (denk aan Green Zone of The Hurt Locker), de fotografen (The Hunting Party of Triage) of informeren van nabestaanden over hun verlies (The Messenger), het zijn stuk voor stuk films met een impact. Grace is Gone vertelt het verhaal van Stanley Philips (John Cusack) en zijn twee dochters. Wanneer er bij Stanley een “messenger” van het leger verschijnt om hem te vertellen dat zijn vrouw is omgekomen zien we hoe hij met dit nieuws omgaat.
Wanneer hij het nieuws hoort weet hij niet hoe hij het aan zijn dochters moet vertellen en besluit dit niet te doen en ze mee te nemen op een roadtrip naar een pretpark aan de andere kant van Amerika. Daardoor groeit het gezin dichter naar elkaar toe omdat ze nog meer over de anderen leren en komen ze ook in situaties waarbij de surreële situatie niet genegeerd kan worden.
Aangezien deze film vooral over relaties gaat en hoe moeilijk het kan zijn iemand te verliezen voelt het geheel heel persoonlijk aan. Het is ook het soort films waar ik John Cusack graag in zie spelen. Na Hot tub time machine te hebben gezien (waarin hij naar mening echt niet in thuis hoorde) kan hij hier ten toon spreiden hoe goed hij als acteur is. In de eerste scène herkende ik ‘m bijna niet door z’n uiterlijk en manier van lopen.
Grace is Gone is een goede film over een serieus onderwerp.
