Toen Black in de Belgische bioscopen draaide (en beperkt hier in Nederland) las ik veel positieve zaken over deze film die zich afspeelt in Brussel en zich focust op de criminele onderwereld en dan met name lokale gangs en hun onderlinge rivaliteit. Vanwege het onderwerp had ik er dankzij Amerikaanse films al een bepaalde verwachting bij, maar dat deze film zo hard zou zijn schokte me.
De film volgt twee verschillende bendes, 1080 en Black Bronx, die zich bezighouden met kleine overvallen en het stelen van tassen. Eén van de leden van 1080 is Marwan (Aboubakr Bensaihi), het broertje van leider Nassim. Wanneer Marwan op het politieburo is ontmoet hij Mavela (Martha Canga Antonio). Hij weet niet dan nog niet dat zij van de rivaliserende bende lid is. De twee raken in gesprek en kunnen het goed met elkaar vinden en besluiten af te spreken, ook al is dat zeer risicovol vanwege hun bende achtergrond.
Het verhaal van een verboden liefde is natuurlijk van alle tijden, maar regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah zorgen ervoor dat dit alles behalve standaard aanvoelt. Je krijgt een idee hoe het in beide bendes toegaat en dat is alles behalve prettig. Een macho cultuur waar vrouwen onder druk worden gezet en waar zelfs groepsverkrachting als middel wordt gezien om te intimideren, wat tweemaal in gruwelijk detail in beeld wordt gebracht. Alles behalve prettig om te kijken dus. Dankzij het overtuigende spel van Antonio en Bensaihi en het rauwe karakter van de film wordt je deze wereld ingetrokken en snap je waarom het voor sommigen onmogelijk is om zich te distantiëren van een bende. Black is een film vol emoties die de kijker ook niet onberoerd zal laten.
Trailer
Hele knappe film. Romeo en Julia in Brussel.
Inderdaad een goede vergelijking.