Elke week ontvang ik in m’n mailbox een overzicht van de persvoorstellingen die er voor de komende weken gepland staan. Dat zijn er meestal een hoop en als je naar dat overzicht kijkt vallen twee dingen op. Als eerste dat alle voorstellingen plaatsvinden in Amsterdam en als tweede dat de voorstellingen eigenlijk alleen overdag plaatsvinden. Natuurlijk is dat tijdstip te begrijpen omdat dit voor kranten, magazines en grote online platforms tijdens hun werktijd is, maar het medialandschap is tegenwoordig niet meer wat het tien jaar geleden was.
Je hoeft maar één blik op Filmblogs.nl te werpen om er achter te komen dat het aantal filmliefhebbende influencers enorm is. Het zijn stuk voor stuk mensen die een passie voor film hebben en hier voornamelijk over schrijven naast een normale baan en daardoor onmogelijk persvoorstellingen kunnen bezoeken. Mocht het dan wel een keer kunnen dan is Amsterdam weer een enorme reis om er anderhalf à twee uur in een zaaltje te zitten om vervolgens weer huiswaarts te gaan.
Een persvoorstelling heeft als doel om degenen die kunnen helpen een titel te promoten, deze voor de bioscoopdatum kunnen zien zodat ze er over kunnen schrijven en hun artikel (vaak) in de week van release te kunnen publiceren. Toen er nog alleen fysieke film was, was een persvoorstelling natuurlijk de enige manier om dat voor elkaar te krijgen, maar in de huidige “connected” wereld is het toch wel een inefficiënte methode. Natuurlijk begrijp ik de angst dat een titel mogelijk voor release ergens terecht komt, maar door effectief gebruik van watermarks bij een digitale screener zou je toch snel kunnen achterhalen welke publicatie je moet uitsluiten en dit kun je vervolgens met andere distributeurs delen. Gelukkig zijn er al een aantal distributeurs die de mogelijkheid van screeners aanbieden, zodat je een film simpelweg kan kijken op een tijdstip dat het jou uitkomt, maar dat is helaas een minderheid.
Wat is jouw mening: Zijn persscreenings nog wel van deze tijd of zouden ze op een andere manier vorm moeten worden gegeven?
Ok, ik kan ons artikel nu ook schrappen, hahahaha. Maar helemaal eens. Wij kunnen nooit gaan. 1 omdat het in Amsterdam is (ver weg en duur om even op en neer te gaan) en 2 omdat het inderdaad doordeweeks is, als wij moeten werken. Neemt niet weg dat het natuurlijk ‘pers’voorstellingen zijn. Wij zijn ‘slechts’ hobbybloggers. Op die persvoorstellingen is natuurlijk wel veel gewone pers aanwezig. Maar het zou sowieso al leuk zijn als het ook een keer ergens anders is. Onze uitgebreide uitleg lees je over een paar weekjes.
Haha, great minds think alike? 😉
Ik denk dat je jezelf tekort doet door je te bestempelen als “slechts hobbybloggers”. Iedere blogger heeft wel een bepaalde groep volgers die hij/zij met de recensies beïnvloed. Benieuwd naar het artikel!
Eens met het feit dat t wellicht qua lokatie centraler kan. (Utrecht?). Ook eens met t feit dat t medialandschap aan het veranderen is. Maar onlinerecensenten (en alle onlinemedia) zijn soms wat al te gretig in het afschrijven van traditionele TV, kranten en tijdschriften. Sure, ze verliezen terrein, een proces dat onontkombaar is. Maar hun invloed en kijkdichtheid is nog groot. En dat terwijl sommigen al doen alsof ze reeds verleden tijd zijn (Hallo Tim Hofman).
Op dit moment snap ik dat ze online screenings nog doen. Zeker omdat digitale kopies te link en gevoellig blijken, zelfs met watermerk. Soms is internet en de mogelijkheden ook zijn eigen grootste vijand. En dan kiezen distributeurs begrijpelijk voor een safe optie.
Afschrijven gaat inderdaad te ver, maar tieners kijken bijvoorbeeld veel minder lineaire TV en verkiezen vaak social media, YouTube en andere online kanalen boven “normale” TV.
Natuurlijk is het een risico, maar zoals gezegd zijn er distributeurs (vaak de kleinere) die de mogelijkheid wel aanbieden en daardoor zorgen dat er over hun films wordt geschreven.
Persvisies hebben nut als marketingtool, maar mogen voor bloggers geen reden op zich zijn.
Zo merk je een tendens waarbij filmbloggers, en inderdaad het zijn er heeeeeel wat, eerder rapporteren over dat ze uitgenodigd worden dan over wat ze net hebben gezien.
Soms gebeurt dat, maar ik zie dat zelf niet echt als een issue. Je proeft juist daardoor een bepaald enthousiasme dat aanstekelijk kan werken. Zelf schrijf ik daar zelden over en het gaat mij echt om de film en ben ik gewoon negatief als ik ‘m niet goed vond.
Ik denk dat er in de toekomst wel een mogelijkheid komt om de films thuis te kijken, maar een persvoorstelling is natuurlijk ook een goede mogelijkheid om even te contacten met de studio/distributeur. Tijdstippen zijn inderdaad niet gunstig, maar soms is het de moeite waard om er vrij voor te nemen.
Wat betreft de opmerkingen van 80sGeek over dat bloggers rapporteren dat ze worden uitgenodigd… Ja, dat doe ik ook, maar niet om mensen de ogen uit te steken, maar om mensen alvast te enthousiasmeren over een recensie die daarna volgt. Het is onderdeel van een groter geheel. Ik ben het ook niet met je eens wat betreft de opmerking over een marketingtool. Zo zou je het kunnen zien, maar naar mijn mening is een marketingcampagne/uiting iets dat je onderling afspreekt. Recensies zijn daarentegen objectieve meningen van bloggers die het voordeel hebben dat ze inderdaad bij een pv aanwezig mogen zijn.
Sluit ik mij bij aan Paul!
Wat betreft marketing is het feit dat je over een film schrijft wel een vorm van marketing…natuurlijk kan een film slecht zijn, maar je creëert wel een awareness dat een film verschenen is op DVD of in de bios.
Dat is wat ik bedoel.
Onder de noemer “alle nieuws is goed nieuws”.
Uiteraard, maar dan is het toch nog geen marketingtool? 🙂 Dat snap ik even niet…
Als de filmdistributeur zijn film aan de pers voorstelt, dan doet hij dat in de weet dat er over zijn film zal geschreven worden. Dus reken ik een persvisie onder marketing.
Met alle andere digitale mogelijkheden hoeft een distributeur – volgens mijn althans – eigenlijk geen persvisie meer te geven. Hij bereikt meer met de lawine aan trailers en andere lokkers. Jongeren posten hun mening tegenwoordig al tijdens het kijken.
Een “officiële” review kan ook tegen hen keren. Neem nu The Mummy. Iedere, of toch zo goed als elke, critic maakt het met de grond gelijk. Liefhebbers die nog twijfelden, gaan wellicht kiezen deze over te slaan.
Die “objectiviteit” is geen garantie op zich, en dan spreek ik uit ervaring. Bij vorige websites waar ik semi-vast schreef was/is er een duidelijke, interne afspraak dat sommige productiehuizen een voorkeursbehandeling krijgen.
Met marketingstool kijk ik vanuit het standpunt van uitgever. Die heeft er alle belang bij zoveel mogelijk recensenten te bereiken. Zo krijgt die op zijn beurt meer bereik.
Daarbij, een mening is zelden objectief. Dat is een contradictio sine qua non. Een mening blijft – gelukkig maar – subjectief. Elke reviewer schrijft vanuit eigen perspectief.
Ik denk net als jij dat het niet mogelijk is om objectief te zijn over een film, het is altijd persoonlijk en juist dat maakt het interessant om een recensie te lezen.
Wat betreft het recenseren en subjectiviteit sluit ik mij aan bij 80sGeek. Ik probeer altijd zo objectief mogelijk te zijn, maar ik ben (gelukkig) ook maar een mens met een smaak. Zo vind ik Moonlight bijvoorbeeld zwaar overschat, terwijl iedereen bezig is met een wedstrijdje superlatieven verzinnen.
Als het gaat om persvoorstellingen, ik zet daar ook soms mijn vraagtekens bij als het gaat om objectiviteit. Ik weet nog dat ik naar De Groeten van Mike! ging en dat er een hele schoolklas bij zat. Of dat de regisseur zelf even langskomt voor een kort introductiepraatje. Waarom? Om zo toch even een wit voetje te halen? Als ik thuis een film kijk, heb ik toch het idee meer met mijn eigen gedachtes bezig te zijn. En objectief of niet, ik heb dan tenminste niet het gevoel dat ik beïnvloed word.
Interessant punt wat betreft aanwezigheid van een regisseur en denk inderdaad dat niet iedereen daarvoor “immuun” is, maar dan nog zou je verwachten dat je de film zelf beoordeelt en niet dat toevallig de persoon die het gemaakt heeft er ook was.
Voorkeursbehandeling? Oh, dat vind ik echt heel slecht. Sorry dat ik het zeg. Dat je met de een beter werkt dan met de ander is logisch, maar niemand krijgt bij mij een voorkeursbehandeling. Ik schrijf vanuit passie en als ik niet heb genoten dan steek ik dat ook niet onder stoelen of banken.
Maar je hebt wel gelijk wat betreft je laatste punt.
Ik ben heel blij dat je dit aankaart Nostra!
Op zich is alles wat ik wilde zeggen al in de reacties hierboven gezegd. Ik sluit me bij de meeste opmerkingen aan. Centraler, screeninglinks, etc. Het maakt het allemaal een stuk makkelijker en plezieriger.
Ik ben vorig jaar naar een hoop persvoorstellingen gegaan. Het gaf iedere keer wel een positieve kick om een film vroeg te zien met de perselite. Of dat er een beveiliger aanwezig was omdat er een trailer werd getoond die absoluut niet gefilmd mocht worden. Hartstikke leuk allemaal. Hapjes en drankjes waren ook zo nu en dan van de partij.
Ik ben ermee gestopt omdat ik in de bioscoop werk en daar gratis naar de film kan. Maar omdat er heel veel niet draait in mijn bioscoop heb ik toch af en toe nog het verlangen om eens een persvoorstelling te bezoeken.
Alleen om nou elke keer 20 euro neer te leggen voor een dagkaart. Een prijs waar ik ruim 5 tot 6 uur voor moet werken. Dat vind ik dan weer een lastig parket.
Pas zag ik deze video van Mike: https://www.youtube.com/watch?v=M6Wx6GUuo_U
Inderdaad zeer merkwaardig hoe er met dit soort zaken wordt omgegaan. Maar goed, dat is dus weer een ander verhaal.
Om even antwoord op je vraag te geven: Screenings zijn wel van deze tijd, maar het moet zeker weten op een andere manier worden vorm gegeven. Hoe? Er is genoeg creativiteit hier om dat op te lossen. Filmdistributeurs; lees mee!
Had niet verwacht dat deze vraag zoveel los zou maken, maar het zorgt wel meteen voor een boeiende discussie.
Vloggertje doet boos omdat hij niet naar eerdere screenings mag. Beetje kinderachtig. De film blijft altijd eigendom van de distributeur, die bepaalt wie er wanneer mag kijken. Als ‘journalist’ heb je geen enkel recht om een film per se te moeten zien.
Met aandacht lezen we jullie comments en sommige zijn zeker terecht en constructief. Dank u voor de input! Als het om online screeners gaat hebben distributeurs daar vaak geen keuze omdat het recht bij de producent of sales agent ligt, wij zijn distributeur en moeten naar hen luisteren als het daarover gaat. Contractueel mag dat dan niet. Voor de kleinere films zijn de producenten en sales agents vaak makkelijker, maar eens de film groter is en in een internationale strategie past dan mag dat gewoon niet. Stel nu dat we een screening in een andere stad zouden vertonen, waar zou dat dan moeten zijn volgens jullie? En qua tijdstip, de avond voorstellingen zitten altijd vol dus dat gaat niet, maar zou een vroege zaterdag of zondag ochtend voorstelling iets kunnen zijn? The Searchers
– Utrecht is vaak genoemd. Lekker centraal, makkelijk bereikbaar: Die stad zou ik als ik jullie was zeker overwegen.
– Een groot probleem is dat de persvoorstellingen doordeweeks plaatsvinden. Dus zaterdag of zondag ochtend zou denk ik inderdaad heel wat mensen blijer maken.
Ook is het vaak zo dat het soms een beetje zonde voelt om helemaal op weg te zijn voor 1 film. Als jullie het voor elkaar krijgen om sowieso 2 films achter elkaar op een zaterdagochtend kunnen vertonen in Utrecht, zou het probleem misschien wel eens grotendeels kunnen worden opgelost 🙂
Bedankt voor jullie aandacht en het feit dat jullie openstaan voor verbeteringen!
In het weekend zou echt perfect zijn Elise! Dan bezoek ik zeker en vaker de persvoorstellingen. Utrecht is een centrale locatie, maar voor mij is het ook geen probleem om naar Amsterdam te komen.
In het weekend (zaterdag) en dan meerdere films achter elkaar is zeker een goede optie! 🙂
“een normale baan en daardoor onmogelijk persvoorstellingen kunnen bezoeken. Mocht het dan wel een keer kunnen dan is Amsterdam weer een enorme reis om er anderhalf à twee uur in een zaaltje te zitten om vervolgens weer huiswaarts te gaan.”
Precies dat. Zeker als je in Friesland woont en in Groningen werkt (zoals ik) kan ik eigenlijk zelden naar een persvoorstelling.
Pingback: Vraag van de week: Zit jij te wachten op bewegende bioscoopstoelen (4DX)? | De Filmkijker
Ik kan momenteel juist doordeweeks en niet in de weekenden, haha!
Pingback: Waarom zijn persvoorstellingen altijd in Amsterdam? Ons land is groter! | De Protagonisten
Ik heb nou niet het idee alsof er iets met onze feedback en opbouwende kritiek gedaan is…
Nee, misschien niet zoveel als we zouden willen, maar moet wel zeggen dat vooral de kleinere distributeurs wel genoeg mogelijkheden bieden om films toch eerder te zien via screeners, af en toe zelfs zonder daar expliciet naar te vragen, wat ik persoonlijk erg waardeer (ook al heb ik er soms de tijd niet voor)
Pingback: Vraag van de week: Zouden persvoorstellingen moeten worden afgeschaft? | De Filmkijker